berlijn11f

wachten op zijn grote vriend

onze zoon uit het land

van de stralende zon

zit te wachten tot hij komen zal

zijn grote vriend die er altijd zijn zal

zachtjes zit ik naast hem

kijk hem met tranen in mijn ogen aan

vertel dan zachtjes dat zijn opa

niet meer zal komen

dat hij op reis is gegaan

naar daar waar hij

niet van terugkomen kan

hij kijkt me met zijn donkere ogen aan

zegt alleen maar dan weet ik zeker dat hij daar

op mijn wachten zal

want wij wachten altijd op elkaar

de leegte gevangen in de leegte

ze dwaalt in haar eigen leegte

van deze dagen

ze zegt soms zomaar

dat ze het niet meer weet

waar ze is

waar ze heen zou gaan

ze staat dan naar mij te kijken

met de mist van het gemis

in haar ogen

met de vraag

hoe lang ze nog zal moeten wachten

totdat de leegte

haar voor altijd heeft meegenomen

naar waar niets meer is

jouw ogen raakten me

onbekende gezicht

waarvan de ogen

mijn raakten

alsof iemand

uit een ver verleden

ineens wist

dat ik er was

die mij zei

je bent het die ik zocht

toen ik nog in het leven

aanwezig was

in de stilte van de tijd

de stilte

die is ontstaan

door de stilte van de tijd

die mijn momenten

van samen zijn

laat verdwijnen

in de eindeloze tijd

doet me beseffen

dat ik jou ben verloren

voor altijd

afscheid in de tranen van het niet meer weten

loslaten

dat wat niet meer was

jou nakijken

terwijl je langzaam

uit het zicht verdwijnt

verlate tranen

die nog vallen in de stilte die ontstaat

loslaten van jou

die van niets meer zal weten

die zijn eigen weg

zal gaan

het feest is voorbij gegaan

aan het einde

van de tijd

waarin wij geloofde dat we altijd

samen zouden gaan

kijk ik naar jouw ogen

zie ik je staan

met de veren van trots

van dat jij het zal zijn

laat ik je lopen

omdat het feest

voor jou en mij

voorbij is gegaan

staren in de dromen van toen

kijken naar de dromen van toen

waarin ik verdwaald rondliep

in mijn eigen wereld van de tijd

verdwaalde gedachten

over hoe het zou moeten zijn

hielden mijn dromen stil

totdat ik besefte

dat in de dromen van toen

geen waarheden zaten verstopt

 waarmee ik in het echte leven

leven kon

als ik je laat gaan

geen ogen die spreken

geen woorden die ik nog zeggen kan

alles is gezegd

alles is uitgelegd

over de tijd

kijk ik nog even heel stil naar jou

zonder dat ik besef

dat dit het echt is

dat dit het echt zal zijn

dat je mij zal verlaten

dat het tussen jou en mij

voorbij is gegaan

lopen in de zon

grote stappen

gezet

in de schaduw van het leven

totdat jij mij leven binnenkwam

geraakt door de liefde

van het leven

geraakt door de zon

die in mijn hart kwam

zag ik onze liefde

in de zon opbloeien

zoals alleen de  echte liefde

tussen jou mij dat kan

in de armen van de engel

in de armen van de engel

vloog jij langzaam

van mij weg

sloot je je ogen

om ze nooit meer te openen

verdween je

naar het land

van de eeuwige zon

waar jij dan weer

op mij wachten zal

lopen naar de vrijheid

 mijn bagage

van lange tijd

draag ik op mijn rug

verborgen tranen

van de tijd

ik raak ze aan

vind daarin de liefde

die ik altijd weer ergens vinden zal

ga ik  onderweg naar mijn vrijheid

om daar te ontdekken

hoe het leven met echte liefde

mij begroet