berlijn12b
gesprek als broers
zitten praten
over hoe het leven nu is
voor hem en voor mij
de keuzes die zijn gemaakt
die er voor zorgen
dat je soms anders
in het leven staat
dan de ander
begrijpen dat het zwaar is
het pad dat door hem gekozen is
beseffen hoe veel geluk jij hebt
omdat je andere keuzes maakte
waardoor je anders staat
in het leven
de chaos kwam tot rust
de chaos in mijn hoofd
verdween langzaam
met de momenten van de tijd
geen woorden meer
waarin werd gevochten
om te winnen
van een onmogelijk te winnen strijd
aanzien wat er is
bekijken met de ogen
van deze tijd
beseffen de chaos van toen
inmiddels in de rust is beland
terug gekregen sleutels
de altijd geopende deur
bleek ineens
niet meer open te staan
de sloten voorgoed gesloten
zonder toestemming
kon je niet meer
in het leven van die ander komen
kijken naar een hand van verloren vrijheid
omdat het hart van de ander
niet meer bewoond
mag worden
door het hart
van jou
lieve woorden uit het verleden
geschreven woorden
uit het verleden
die ik terug zag
bij het opruimen van mijn hart
woorden die me vertelden
dat ik de enige ben
voor hem
totdat bleek
dat onze liefde
niet tegen de
harde buitenwereld
bestand was
zijn lach brak overal doorheen
mijn muur
van ik laat me niet meer raken
door de vele keren
dat mijn hart is bewoond
maar onbewoonbaar is gemaakt
kwam niemand meer doorheen
totdat hij verscheen
die alleen maar keek
lachte
heel teder mijn hart aanraakte
met de liefde met de belofte voor altijd
brak mijn muur af
zonder weerstand
bleek hij de vaste bewoner te zijn
op de stilte
het is stil
daar waar de herinneringen
nog steeds zijn
aan wat ooit was
het is een ijzige kalmte
die er heerst
waar de eerste bloemen
laten zien
dat er steeds hoop is
ondanks alle pijn
die ooit geleden is
vervaagde dromen over hoe het was
er zijn stiltes
die ik niet kan pakken
in mijn hart
die het kloppen soms vergeet
die soms zomaar ineens bedenkt
dat hij niet meer
bij die ander is
die hem heeft bezeerd
zodat hij kan blijven kloppen
omdat die tijd van toen
voorbij is
gevangen in het verleden
ze zit te staren
in de verte
ineens verteld ze
dat haar moeder haar zoekt
dat die niet weet
waar ze is
ik kijk haar aan
zeg dan mam ik ben hier
je zoon die op je past vandaag
ze is stil zegt dan
dat haar moeder haar zoekt
dat ik haar moet laten gaan
zacht zeg ik dat dat niet gaat
dan staart ze in de stilte
alsof ze er even niet in het hier was
als wax in zijn handen
steeds neem ik me voor
om niet nog een keer
me in hem te verliezen
niet meer voor hem te vallen
als ik hem zie
dan zie ik hem
in de late avond
met zijn stralende lach
voor ik het weet
ben ik het weer
die de eerste stap zet
die weer in zijn armen ligt
de tijd van ons samen
samen lunchen
op het bankje in het park
waar onze liefde ooit begon
met samen praten
over hoe mooi de stad is
totdat bleek dat we beiden
uit hetzelfde land kwamen
spraken we af
om elk jaar weer op dezelfde plek
te komen
om samen te lunchen om even samen
de tijd te delen
die we nog steeds samen verspelen
Hits: 22