berlijn12d

wazige gedachten van de mist

samen met hem aan de tafel

waarop hij tijdens ons gesprek

telkens zoekt naar woorden

verhalen die hij maar

steeds blijft herhalen

over wat hij gisteren heeft gedaan

ik luister naar hem

terwijl ik besef

dat hij beseft

dat hij langzaam

steeds verder de mist

in blijkt te gaan

twee keer afscheid nemen

langzaam werd het duidelijk

dat ze de grip op het heden verloor

dat ze zich steeds verder terugtrok

in haar verleden

het moment dat ik me dat realiseerde

heb ik  afscheid van haar genomen

omdat ze het misschien nog begreep

nu ik aan haar bed zit

omdat haar laatste uren

zijn ingegaan

ligt ze daar van wie ik

voor een tweede keer afscheid nemen ga

omdat ze nu lichamelijk

voorgoed weggaat

 het zijn wel mijn tranen

hem zien lopen

die ik zo  lief heb

die ik met pijn in mijn hart

hem moet laten gaan

niet meer aanraken

niets zeggen

terwijl ik me omdraai

van mijn eigen zoon

lopen de tranen over mijn wangen

omdat ik hem niet van

zijn verslaving

redden kan

iemand pakt mijn gevoel af

niets meer denken te voelen

denken dat het voorbij is gegaan

dat wat ooit was

ineens beseffen

dat mijn gevoel

vcor jou

nooit van mij is geweest

iemand anders had het gevoel

nog steeds in zijn hand

omdat ik  hem nog niet

loslaten kan

ik verloor al voor ik begon

jou zien

na lange tijd

waarin de herinnering aan hoe het was

overheerste

om te ontdekken

dat het niet meer is

wat het ooit was

dat de tijd

mijn gevoelens voor jou

veranderde in

het niet meer voelen

wat ik ooit heb gevoeld

toen we samen waren

dag jij

ach de tijd

neemt zijn herinneringen mee

aan wie je was

wie je voor mij bleek te zijn

langzaam

vervaagd de gedachtenprint

van jouw gezicht

uit mijn geheugen

ben je niets meer

dan een vage herinnering

terwijl je ooit

mijn liefste was

venster van mijn gevoel

de leegte van de uren

net nadat je was gegaan

de stilte die nog even bleef hangen

in de kamer waar je lag

je lichaam nog warm

die ik nog even aanraken kan

totdat ze komen

de mensen van de dood

die jouw lichaam meenemen

zonder dat ik het nog

even bij mij mag houden

omdat men denkt

dat de tijd van samen zijn

lang genoeg moet te zijn

laten gaan

even geen tranen meer

even niets meer zeggen

accepteren dat dit het was

expert in het omgaan

met een gebroken hart

heb ik afscheid genomen

van hem die mij zo dierbaar was

omdat ik wist

dat we het samen

niet zouden redden

in de tijd