berlijn24c

ogen die niets zochten

zonder te zoeken

door de wereld

in gedachten

gevangen in de tijd

van nu

nadenken over het leven

over wie en wat

zonder te vragen

zonder te weten

verdwenen in de tijd

ik schreef je een liefdeslied

de liefde die moest zijn

bleek sterker dan ik wilde

de angst om te verbinden

om bij jou te zijn

om voor altijd bij elkaar te blijven

door de belofte van de trouw

maakte dat ik een liefdeslied voor je schreef

waarna ik voorgoed

uit je leven verdween

zomaar ineens

zomaar is het stil

zomaar zonder waarschuwing

kreeg ik het bericht

dat jij niet meer

beter worden kan

zomaar zonder enige teken

van wat aan de hand kon zijn

verdween jij naar het eeuwige

zonder dat je het tijdelijke

afmaken kon met mij

het is voorbij gegaan

de zorg voor haar

was voorbij gegaan

ze was opgenomen in het tehuis

waar ze niet meer uit komen kan

achter gesloten deuren

was ze daar veilig

kon ze niet meer dwalen over staat

in de nacht

ik zocht haar op

keek haar aan

met tranen in mijn ogen

met het besef dat mijn jeugd

met haar opname

ongemerkt voorbij was gegaan

het doet pijn

zonder het te weten

zomaar voordat

we het wisten

was het zomaar voorbij

waren er geen woorden meer

om te zeggen

waren er geen gedachtes meer

aan de tijd

die er was voor mij

het doet pijn

om te beseffen

dat het tussen jou en mij

voorbij is gegaan voor altijd

ons eeuwig geluk

de dag

dat hij in ons leven kwam

de liefde die we

onvoorwaardelijk voelden

maar ook de zorgen die ontstonden

omdat we wisten dat hij het zwaar zou krijgen

omdat het in dit land

nog niet iedereen tolerant

blijkt te zijn

als je ouders

twee vaders blijken te zijn

houvast

bange momenten

wetende dat het moment

komen zal

dat de laatste uren zijn geslagen

dat de tijd niet meer helen kan

loslaten van het vasthouden aan

de grip verliezen

op het leven

van wat was

wat nu voorbij blijkt te gaan

geen houden meer aan

het houvast is niet meer te raken

het is tijd om te gaan