berlijn25a

verloren harten
onaangeraakt
harten
die hun slagen slaan
in de stilte van de eenzaamheid
die zoekend kijken
naar de verloren
harten
die ooit eens bewoond waren
die nu wachten
totdat er een
ander hart
weer vrij zal zijn
om die te raken

ik deed alleen maar
de verloren tranen
die ik heb laten vallen
in de stilte van de tijd
de gebroken harten
die ik achter me liet
in de schaduw van de nacht
het verlangen
dat niet te stillen was
verloor ik allemaal
gewoon omdat ik alleen
maar deed
wat ik moest doen
om bij mezelf te zijn

mijn ogen bleven niet droog
woorden
die kwetsen
die niet vertellen
wat ze eigenlijk moeten zeggen
het loslaten
van de tijd
van ons samen
het verliezen
van de wanhoop
in de hoop dat het goed zou komen
het loslaten
met ogen die niet droog bleven
die hun eigen weg
in het leven gaan

ineens zijn wij genoeg
verloren momenten
in de liefde
waarin we elkaar verloren
in de strijd tegen het gelijk
willen hebben
in de late avond van mijn leven
komen we elkaar tegen
kijk ik je aan
je straalt
zegt alleen maar
zullen we kijken
of wij ineens genoeg samen zijn
voor altijd

liefde die niet meer mag zijn
het teken
dat op zijn hart is gespeld
was vroeger een teken van
dat je niet mocht zijn
dat je zomaar kon worden opgepakt
dat je voorgoed van de wereld verdween
nu is het een teken
zodat iedereen weet
wie jij bent
totdat het weer omdraait
ineens je niet meer mag zijn
wie je bent
dat het een teken is
waardoor je soms zomaar
van de wereld verdwijnt

tot we elkaar weer zien
de reis van het leven
brengt ons steeds
verder uit elkaar
laat onze jeugd langzaam verdwijnen
het contact verwatert
vervaagt in de wanhoop van elke dag
totdat ik je ineens zie staan
zomaar ergens in mijn leven
waar je op mij wacht
omdat je hebt besloten
dat we beter
samen verder
in het leven kunnen gaan

beeld van liefde
kijken in de wereld
zie ik ze samen uit de bus komen
eerst hij
dan zij
hij steekt meteen zijn hand uit
zij pakt de zijne vast
om elkaar niet meer
los te laten
totdat
de dag van het echte afscheid
komen zal

gevangen straatbeeld
de stille ogen
beschreven met het verdriet
van het onvermogen
gevangen in een simpele tekst
die ik zag
de wanhoop
van de sleutelkinderen
omdat als ze thuis kwamen
er nooit iemand was

altijd een deel van mijn leven
het is gek
ondanks dat jij in mijn leven bent
jij mijn hart opnieuw liet opbloeien
mij weer het gevoel geeft
dat ik weer leef
zal hij altijd een deel
van mijn leven blijven
zal hij onderdeel zijn
van elke dag
omdat hij
altijd zal wonen
in mijn hart

dromen in de momenten van geluk
de dagen van onze reis samen
het erkennen van elkaars energie
het beste wat in ons boven komt
als we bij elkaar zijn
gevangen in het geluk
van het besef
dat wij voor altijd
samen zijn

beeld van het verleden
de schreeuw om aandacht
de momenten van eenzaam zijn
het willen worden gezien
gehoord
begrepen
in de strijd tegen
het puber zijn
gevochten met uiterlijk vertoon
alleen om gezien
gehoord te worden
omdat je wilde zijn
die je wilde zijn

vluchten voor de liefde
je hart raakt me aan
in de late avond van mijn leven
ik kijk in jouw ogen
zie het vuur branden
dat ik al heel lang niet
meer bij iemand zag
ik kijk je aan
weet dat je echt van mij houdt
de paniek die in mijn hart kruipt
maakt dat ik vlucht
uit angst dat je mij
weer verlaten zal