Berlijn2a
gevangen lijnen van onze schaduw
verbonden door
een gemis
dat beiden ons zo
heeft geraakt
wat ons heeft gevormd
tot wat we
nu blijken te zijn
alles met elkaar
zit gevangen
in de lijnen
van onze schaduw
die onlosmakelijk
met elkaar
verbonden zijn
schuilen in jouw jas
de koude nacht
haalt me in
ik weet niet meer
waar ik schuilen kan
tegen de weergoden in
dan zie ik je daar staan
met je jas van metaal
ik kruip onder je jas
zodat ik geen last meer heb
van de regen en van de kou
ik ga slapen
in mijn dromen
waarin ik
verlang naar jouw jas
waarin ik
altijd schuilen
mag
waarom verdronk ik in je ogen
een lied hoorde ik
ergens in een voorstelling
ik dacht nog
dat is toch raar
wat er gezongen werd
over de liefde
met het verschil van dertig jaar
terwijl ik dat lied
diep in mijn hart hoor zingen
sta jij daar
zomaar ineens in mijn leven
het verschil van bijna dertig jaar
terwijl ik je aankijk
langzaam verdrink in je ogen
van het moment
diep geraakt ben
dat ik bijna de hele week
zing
besef ik dat het toch zo verdomt lastig vind
omdat jij mij
zo in verwarring brengt
beton beton
het monument
dat mij had moeten raken
omdat het zoveel leed
verbeeld
de gevangen mensen
die hun leven lieten
omdat het
zo ging
raakt me
teder aan
al loop ik
dwalend tussen de stenen
is het vreemd
dat er bij mij
een soort van
beklemming ontstaat
beveiliging
mijn hart bewaakt met
de beste beveiliging
die er bestaat
alle dectoren
ingeschakeld
alles klaar gezet
om te voorkomen
dat jij bij mij
binnen geraakt
toch is het je gelukt
al begrijp ik
nog steeds niet hoe
je hebt mijn hart
gekraakt
je hebt mijn wereld
op zijn grondvesten
laten schudden
van onzekerheid
totdat je ontdekte
dat de beveiliging
jou ook weer
buiten laat
brengt het maar terug
nu je niet meer
bij mij wil zijn
laat ik je gaan
de tranen
die zijn weg vinden
zoals zo vaak
nadat iemand ging
zullen ook weer drogen
wat ik je mee geef
is alleen dat wat ik gaf
breng het maar terug
naar waar het
behoord te zijn
voordat je
voorgoed vertrekt
met dat deel
van mij
bewaar mijn liefde voor morgen
bewaar mijn liefde
voor morgen liefste
zodat je altijd weet
dat er nog liefde is
als ik er niet meer kan zijn
bewaar mijn liefde
voor morgen
zodat ook morgen
ik nog steeds
van je houden kan
achter tralies
zomaar ineens
zit mijn gevoel
achter tralies gevangen
door de woorden die je zei
ineens kan ik
niet meer voelen wat ik voelde
ineens lijkt het gevoel
vast geraakt
door de harde woorden
die jij midden
in mijn gezicht
tegen mij zei
vandaag begraaf ik je opnieuw
stille tranen
om het gemis
vandaag zou je
nog bij mij zijn
als die vreselijke ziekte
je niet had gevangen
vandaag
zou je weer een jaar
langer bij mij zijn geweest
het gemis
dat me in stukken snijd
omdat het niet mag zijn
de wereld draait zijn dag
terwijl vandaag
voor mij de dag is waarin ik
je opnieuw begraaf
in het graf
van het gemis
tedere hand
een klein stukje brood
dat werd aangeboden
aan het vogeltje dat
zich liet voeren door hem
zomaar terug
bij mijn vader
die ook eten kreeg gevoerd
ik dacht altijd aan
het vogeltje dat eten kreeg
zijn mond ging open
hij at met smaak
door dat simpele stukje geluk
op straat
ben ik ineens weer
terug in de tijd
waar ik zo
heb gehuild
omdat ik wist
dat hij zou gaan
Hits: 72