Berlijn3
omhels het leven
armen omhoog
dansen van vreugde
omdat je vandaag
weer mee mag doen
aan dat wat leven heet
kus de ochtend
maak dat het leven
jou raakt
met al zijn facetten
zodat je kan zeggen
ik heb vandaag gedanst
met het leven
omdat mijn voeten niet meer willen
dwalen door de straten
van de stad
die ik ontmoet
in alle uren dat ik er ben
sta ik stil
kijk ik naar verloren
voeten die niet meer
willen lopen
sta ik stil
om te beseffen
dat je soms niet meer
verder moet willen
maar gewoon even stil
moet staan
bij even
eenzaam in de kamer
mijn ogen dwalen
naar de dag die
gesluierd door het gordijn
niet meer mijn hart raken
trage momenten van nu
waarin ik mezelf
soms zomaar
kan verliezen
als ik kijk naar
de stoel in jouw kamer
waar jij niet meer
zitten zal
traag verlaat ik
dan het gevoel
van je weer
willen aanraken
daar waar het
niet meer kan
waar jij niet meer
kan zijn
het leven raakte haar
in de metro
waarin ze zat
opgesloten in haar dromen
haar moeheid van de dag
haar gezicht
gevangen met rimpels van
het leven
leken meer te spreken
dan zij nu kon
het leven had haar geraakt
ze rust nu maar
heel even
schaduwen van de dag
gevangen beelden
van een vervlogen moment
achtergelaten
woorden van pijn
aangeraakte gevoelens
van heel even
van heel misschien
stille getuigen
van onze liefde die
niet meer kan zijn
voor hen die niet meer zijn
in de stad van de muur
waar de muur geen muur meer
in het echte leven is
zit verscholen in een park
ineens een gedenkplaats
voor mensen die vergeten zijn
de zigeuners die rond trokken
door de wereld
die werden vervolgt om hun zijn
een stille plek
met het geluid van een viool
dat huilt om de verdwenen mensen
van wie niemand
ooit meer iets heeft gehoord
langzaam verdween je uit mijn leven
geen woorden meer
tegen elkaar te spreken
geen gedachten meer
die we konden laten zijn
langzaam ben je verdwenen
uit mijn leven
ik keek je nog na
stond wat vaag te zwaaien
omdat ik wist
dat het beter was
als je weg zou gaan
omdat ze gelukkig zijn
lang geleden waren ze samen
vochten ze voor hun liefde
ze wisten het zeker
met die wil ik verder leven
na een vol leven samen
de tijd die ze meenam naar het nu
zitten ze samen
naast elkaar naar het
leven te kijken
waarin ze meer dan
gelukkig waren
waarin nu de dagen
die ze nog samen mogen zijn
hun geluk nog meer
zal doen laten stralen
kijken naar het verborgen leven
staren in verlangen
naar dat wat
daar nog is
wetende dat het verleden
hem heeft ingehaald
achtergelaten geheimen
die niemand ooit weten zal
staat hij te kijken
naar het verborgen leven
dat hem voor altijd
verborgen houd
zie de wereld
hoog op zijn sokkel
staat hij daar
te staren
naar dat wat ooit
van hem was
hij kijkt er naar
met aan zijn voeten
de wereld
die wel hem
maar die hij
niet ziet staan
onderweg
levensmoe
van het vele lopen
gaan de dames op pad
ze kijken naar de hemel
ze kijken naar de dag
ze lopen langzaam
naar hun eind doel
van het zijn
ze zijn onderweg
in deze dagen
omdat ze weten
dat ze nog
steeds zijn
zoveel kamers
verscholen levens
in kamers die ik zag
de een was open
de ander gesloten
ik zat vaak
avonden te kijken
naar de mensen die er woonden
omdat ik dan soms
ineens zomaar een
kijkje in hun levensvulling
zag
Hits: 60