berlijnz2023a

nog zoveel te zeggen

nog zoveel woorden

die ik wil zeggen

voordat hij gaat

nog zoveel te vragen

voor hij zijn ogen sluit

nog zoveel dingen

willen doen samen

voordat hij verdwijnt

naar daar waar

ik hem niet bereiken kan

nog zoveel

wat niet meer kan

nu hij moet gaan

de zon en de maan komen op in zijn ogen

als hij zijn ogen

opent in de ochtend

zie ik de zon opgaan

in de dag die voor me ligt

als hij gaat slapen

zie ik net voordat

hij zijn ogen sluit

de maan verschijnen

omringt door sterren

omdat hij voor

mij de liefste is

ik kon je binnen laten

de muren

die vol zaten met verborgen deuren

waarin ik niet wilde

dat je ze zou bereiken

omdat ik bang was

voor wat je daar vinden zou

omdat ik dacht

dat ik niet genoeg

voor je zou zijn

totdat je binnen kwam

in mijn hart

je alleen maar ging zitten

om te zien

wie ik werkelijk

voor jou kon zijn

je bracht me terug op de wereld

te lang

ben ik bang geweest

om iemand toe te laten

te bang dat ik weer gekwetst zou raken

door de liefde

die niet blijven zou

langzaam zette je

mij weer op de wereld terug

door gewoon

jouw liefde elke dag

te laten zijn

door mijn angst weg te nemen

door gewoon weer

in liefde bij mij te zijn

ik hou de wereld vast

de wereld

draait maar door

als een bol

die niet meer te stoppen is

ik loop er soms wat verdwaald rond

kijk de wereld aan

met ogen die niet

meer zien wat er was

maar zien wat er is

totdat jouw hand

mijn hand even vastpakt

me laat voelen

dat ik niet alleen ben

het is niet genoeg geweest

de keus gemaakt

ondanks dat je ogen straalden

ondanks dat je de prins was

die ik zocht

ondanks alles

wat je te bieden had

was het niet genoeg voor mij

omdat ik besefte

dat ik niet jouw opa wilde zijn

de afstand tussen jou en mij

in werkelijkheid veel te groot zal zijn

om echt dicht bij elkaar te kunnen zijn

ik heb nooit veel gevraagd

niets gevraagd aan jou

gewoon gehoopt

dat je er zou zijn

ergens in de wereld

waar ik je ontmoeten zou

niets gezegd

toen ik je zag

omdat ik nog te verstrikt

in mezelf en het verleden

gevangen zat

ik heb niets gevraagd

omdat ik besefte

dat ik nu nog niet

bij jou kon zijn

je maakte het verlangen los

mijn lichaam

raakt inmiddels

de periode aan

waarin de jeugdigheid

niet meer is wat het ooit was

mijn lijf kraakt soms zomaar

ineens zonder dat ik het vraag

kijk ik naar de jeugdigheid

van jou lijf die van mijn houd

om wie ik ben

besef ik je maakt nog steeds

het verlangen in mij  los

zoals ik hoop ik nog heel lang

bij jou mag

loop je niet weg van mij

als je gaat

zonder wat te zeggen

als je niet kan blijven

omdat de liefde niet meer is

als je weggaat

zonder wat te zeggen

zal ik je dan kunnen laten gaan

zal ik je los kunnen laten

zonder dat ik bang ben

dat mijn leven

zonder jou niets meer

waard blijkt te zijn

als de herinneringen tot stof vergaan

de sleutels zijn terug gegeven

de woorden van het was goed

dank je wel dat je was

dat je even bleef

in mijn leven

zijn gesproken

de laatste knuffel

dan elkaar laten gaan

loslaten van het samen zijn

de herinneringen die langzaam

tot stof vergaan

omdat wat was

ooit is geweest