berlijnz2023d

 de ongeziene tranen in zijn ogen

de trieste glimlach

op zijn gezicht

deed me beseffen

dat hij dus niet gelukkig was

onze zoon die krampachtig

deed alsof dit feest

zijn feestje was

terwijl ik  wist

dat hij verscheurd van binnen

deed alsof

omdat zijn liefste

niet meer zijn liefste wilde zijn

als je even er bent

telkens als ik met je wil praten

ben je in gedachten

ergens waar ik je niet

bereiken kan

spreek ik soms zachtjes

mijn woorden uit

over het verlangen

dat er was

terwijl je er niet bent

omdat ik voor jou

niet de ware kan zijn

ik vertelde je dat ik spijt had

de keuzes die ik heb gemaakt

om soms zomaar

verder te gaan

zonder na te denken

over jou en mij

om te zeggen het is voorbij

dat wat was

omdat ik niet kon omgaan

met de liefde die je me gaf

ik mezelf nog niet

genoeg begreep om te zeggen

dat ik met jou

gelukkig was

van jou is er nooit genoeg

de reflectie van jou

in het spiegelende raam

maakt me blij

dat jij dat bent

die daar loopt

de liefde van mijn leven

waarvan ik nooit genoeg

kan krijgen

zo heb ik ineens

zomaar twee

van de liefste man

die ik ken

alsof hij er niet was

verloren in zijn eentje

zat mijn zoon daar

in de banken van

het gebouw waar hij soms

zomaar even de rust zoekt

ik kijk naar hem

zie hem zitten

verdwaald in zijn gedachten

die hij niet ordenen kan

alsof hij er niet is

alsof hij even gewoon

geen deel van deze wereld is

daar ging hij

hij ging

de wereld in

die hij nog niet begreep

maar wilde ontdekken

zonder zijn twee vaders

die er altijd waren er altijd zijn

hij keek niet meer om

toen hij de trein inging

zodat hij mijn tranen niet hoefde te zien

omdat ik hem

nu al mis nu hij nog niet eens weg is

altijd hou ik dit souvenir

ondanks

de vele tranen

die zijn gevallen

tijdens ons samen zijn

krijg ik altijd weer een glimlach

op mijn gezicht

als ik jouw foto zie

omdat voor elke traan

er altijd een mooi souvenir is

die me met jou verbinden zal

reiken naar de zon

de zon is ver

verder dan ik kan bevatten

de dag dat jij je ogen sloot

lijkt donkerder te zijn

dan ooit was gehoopt

ik kijk naar jou

die daar nog ligt

met je ogen open

die ik langzaam sluit

om zo de leegte te omarmen

om zo de zon te raken

die nu in mij is gedoofd

de kleuren van je hart

de kleuren van je hart

zie ik elke dag

als ik je zie

in je hart

in je gevoel

van het leven

gewoon als je lacht

als je danst

door de dagen van het leven

jouw lach doet me smelten

soms in mijn mindere dagen

als ik verdwaald ben in het gevoel

van niet meer gelukkig te zijn

met jou en ons

kijk je me aan

met het begrip in je ogen

zegt alleen maar

met een lach op je gezicht

ik ben dan wel jonger dan jij

maar hoe dan ook

ik laat je niet gaan

omdat jij mij meer

dan gelukkig maakt

kun je mijn hart helen

mijn hart

gebroken

door de duizenden leugens

die je ooit tegen mij zei

over de liefde

die je niet voelde voor mij

mijn hart

versplinterd in duizenden stukjes van verdriet

doet me beseffen

dat  de  liefde

van jou niet voor mij is bedoelt

je bespeelde mijn toekomst

met jou magische ogen

keek je naar mij

terwijl je

de bal van het leven

liet dansen in de tijd

je keek me in mijn ogen

alsof je mijn ziel

wilde raken

mijn hart sneller liet slaan

om zo mijn toekomst

met jou te laten ontstaan

dat wat we waren

dat wat we zijn

waren we ooit vergeten

dat we dat zouden zijn

de jeugdigheid

die ons met elkaar verbonden heeft

in de liefde voor altijd

ligt inmiddels achter ons

we kijken elkaar nu nog

vol vertedering aan

omdat we samen

zijn