bloem3

verloren woorden

woorden
die niet meer worden gehoord
gedachten aan dat wat was
maar nooit echt is verloren

stille getuigen
van even er nog zijn
mijn geschreven woorden
die jou aanraken door hier te zijn

langzaam mijn handen loslaten
langzaam mij laten gaan
niets kan meer mij tegenhouden
ik zal mijn eigen weg weer gaan

tranen van het heden
gevangen met een eenvoudig woord
dat door liefde is ontvangen
jouw naam die ik telkens hoor

achter de woorden
van het grote afscheid
gaan soms meer gevoelens schuil
dan enkel maar tot ziens

stille dagen
vol met geluiden van de stilte
het is het aanraken van het even zijn
zonder dat je weg kan gaan

laatste adem
even nog een laatste zucht
dan laat ik je gaan
naar de sterren van jouw vlucht

trage tranen
die mijn ogen laten vloeien
langzaam naar het gevoel
van dat het verlaten eeuwig is

sombere gedachten
woorden die hun sporen trekken
van het toen
gevangen in het schrijven van
dat wat ik nu voel

sporen van gedachten
die stralen in dit uur
ik ben even heel stil aan het kijken
naar dat wat ik verloor

hoofd omhoog
de keus die ik maken mag
ga ik het leven vieren omdat jij was
of ga ik rouwen omdat jij niet meer bent

straal maar even ietsje meer
de ster van de avond
die jij nu begroet
laat mij nu weten
dat ik alleen verder moet

(kleine teksten voor op kaartjes voor een herdenkingsboom)