concert3

opgesloten in zijn eigen boosheid

stampvoetend van woede

loopt hij naar zijn kamer

waarna hij de deur heel hard

dicht gooit omdat hij niet meer wil praten

ik kijk hem aan met een tedere glimlach om mijn mond

weet wat er speel

zijn woede is niet maar mij gericht

maar naar de wereld die tegen hem is

na een uurtje komt hij terug

kruipt tegen mij aan

zegt dan papa ik ben niet boos op jou

ik ben gewoon boos

omdat de wereld zonder opa

zomaar verder draait

is dit de trein naar

mijn tante

verdwenen in de mist van haar verleden

kijkt me hoopvol aan

terwijl we zitten te wachten

bij de dokter

totdat zijn haar verhaal vertellen mag

ze vraagt wanneer de trein nu gaat

omdat het zo lang duurt

voordat ze eindelijk op reis mag gaan

naar het paradijs

waar haar man op haar wacht

ik streel haar grijze haren

zeg dan zacht die trein komt nog niet

hij staat in de wacht

nadat het donker werd

nadat het licht uitging

in mijn hart

de deur naar liefde voor altijd

gesloten bleek te zijn

raakt ik verstrikt

in jouw dromen

in jouw hart

raakte ik mezelf

kwijt in het verlangen

weer bij je te zijn

raak ik verbannen

van mijn gevoelens

omdat het in het donker

zo moeilijk was

om weer op

te gaan staan

lijntjes van het verleden

ragfijne draadjes

die gesponnen zijn

van het verleden

die het heden

nog steeds

vertroebelen

waar ik niet meer durf te zijn

verlangen naar de vrijheid van verlangen

waarin ik mezelf kan zijn

het vechten tegen

de verloren tranen

van de vlucht

in de nacht

zodat ik door los te breken

van het verleden

bij jou durft te zijn

zachtheid van verlangen

zachte strelingen

van het gevoel

waarbij ik langzaam

verdwijn in het niets

waar ik voorzichtig

jouw armen aanraak

waar ik langzaam durf te geloven

in de liefde tussen jou en mij

langzaam durf te vragen

of ik voor altijd

bij jou in jouw hart

mag schuilen

mag wonen

omdat jouw liefde

mij zo intens gelukkig maakt

als de kerst is verdwenen

als de laatste sneeuwvlokken

het land niet heeft gehaald

als de boom met zijn naalden

het huis uitgaat

komt de tijd van wachten

op wat er komen gaat

voorspel als het is

komt de lente langzaam

in het land

zie je de eerste sneeuwklokjes

ontstaan

raakt mijn hart weer vervuld

van jou

omdat ik weet in de lente

is de eenzaamheid voorbij