dapper2
gevecht met een mug
ik moet slapen
morgen is weer een heftige dag
ik weet wat me te wachten staat
ik moet het maar weer aangaan
dus ik zeg niets
ik wacht af
terwijl ik mijn ogen sluit
hoor ik het gezoem
hoor ik het geluid
van die mug
die me uit mijn
slaap houd
terwijl ik vloekend
op jacht ga
naar deze stoorzender
van mijn slaap
besef ik dat ik
al heel wat dingen
alleen overwonnen heb
dat ik meer kan
dan ik dacht
mag het
het nieuwe leven
ik omarm het
ik ben oma
voor de zoveelste keer
ik ben gelukkig
als ik naar dit nieuwe mensje kijkt
die mijn leven rijker maakt
nog mooier is de naam
die ik met jou ook had bedacht
mag ik je dan nu even
extra missen
me even heel alleen voelen
omdat ik weet
dat jij zeker net zoveel van
dit wonder had genoten
als ik nu doe
gevecht met de dagen
de wekker gaat
ik weet dat ik moet opstaan
mijn ogen
gaan moeilijk open
mijn gedachten zijn
meteen bij de dag
dat jij niet meer was
ik worstel me uit mijn bed
open het gordijn
zeg vermoeid
hallo dag
ik ben er nog
wil eigenlijk
terug in mijn bed
maar weet dat dat
niet de oplossing is
in deze strijd
van elke dag
dat had hij niet moeten doen
kwetsbaar in mijn zijn
zit ik daar
te kijken naar het spel
dat zo vrolijk moet zijn
ik ben stil
ik geniet
totdat hij komt
met zijn spel
waarin de dood
mijn leven meer
aanraakt dan hij beseffen kan
zijn onbegrip
zijn ongemak
zijn gedrag
dat niet beseft
dat hij met zijn spel
juist mij nu
extra diep raakt
de dagen zijn de dagen
tijd is eindeloos
gevangen in minuten
in uren
in dagen
tijd gaat zoals hij gaat
de uren worden dagen
de dagen een week
weken een maand
en zo gaat het
elke dag
soms ben ik ineens
even weer terug
in de tijd
zie ik het beeld
dat op mijn netvlies geschreven staat
zie ik het moment
van dat ik wist
mijn leven zal nooit
meer het zelfde zijn
dan kijk ik om me heen
zie wat ik nog heb
zucht ik een keer diep
zodat er een storm ontstaat
waarin ik mezelf
weer in het hier en nu
terug vind
luchtledige luchtbel
ineens
zomaar op de dag
van samen zijn
net nadat ik jou had uitgezwaaid
omdat jij de reis
van je leven ging maken
ik was blij
dat je ging
het ging weer goed met jou
ik zwaaide met een lach
wenste je een mooie reis
de reis van je leven
niet wetende
dat de dood
in dat andere land
op je wacht
onwerkelijkheid
stoer doe ik maar even niet
het raakt me
zo intens diep
dat ik je nooit meer zal zien
nooit meer zal aanraken
niet meer met je kan praten
stoer doe ik maar even niet
al lach ik met de anderen
om de grappen die we samen
uithaalden
stoer doe ik maar even niet
mijn gevoel is een achtbaan
van emoties die strijden
om er te mogen zijn
ik huil
ik lach
ben boos
en dan ineens
val ik soms stil
bij het zien van enkel
jouw toiletspullen in de badkamer
die ik deelde met jou
dan schiet ik weer vol
omdat ik niet bevatten kan
dat jij nooit meer
deze gel
gebruiken kan
mijn spiegelbeeld verteld mijn verdriet
kijkend naar mijn ogen
die vertellen
het verdriet
van nu
ik zie de tranen die
steeds dreigen te komen
soms gewoon door een geur
die ineens er blijkt te zijn
mijn spiegelbeeld
verteld mij verdriet
aan iedereen die het wil zien
ik vraag me af
of dit gevoel van verdriet
ooit over zal gaan
had men niet gedacht
in een diep gat gegooid
ik weet het wel
het is niet mijn ding
toch ben ik even
in dat gat gaan zitten
totdat mijn zoon kwam
die gewoon heel
zacht met zijn hand
over mijn schouder streek
die even heel rustig
mij aanraakt
zegt kom
we kunnen het toch niet anders
maken dan het is
laten we maar een ijsje eten
dat bevriest misschien
wel een beetje het gemis
Vaderdag is nu anders
vandaag voor het eerst
een Vaderdag zonder
dat hij er bij kan zijn
mijn zonen komen langs
omdat we toch nog steeds doen
als of het zo hoort
terwijl ze aankomen lopen
kijk ik naar dat wat
voor me staat
ik ga stukje van hun vaders leven
aan hun geven
daar waar hij zo aan gehecht was
om zo hem een plek te geven
aan die hem
zo dierbaar waren
waar we zo
vreselijk trots op zijn
Hits: 57