dromen2

loslaten van jou

de liefde van ons

die struikelde

op het randje van er bijna zijn

laat ik los

in een grote roze luchtballon

die staat voor de liefde

van ons mannen voor elkaar

ik laat je langzaam gaan

naar de hemel

waar jij nu voor altijd

geliefd zal zijn


eigen wereld

gevangen in de tijd

die niet meer van hem is

zit hij daar in de stilte

van alle dag

kijkt hij naar dat wat hij ziet

praat hij met zijn pop

die hij steeds bij zich draagt

waarmee hij in zijn

eigen wereld

zich voor altijd

verbonden waant


gevangen in mijn wereld van dromen

langzaam ontwaken

uit de droom

waarin jij altijd bij mij bent

waar jij mij aanraakt

zegt dat ik alles voor je ben

ontwaken in de wereld

van vandaag

om te ontdekken

dat jij en ik

nog steeds samen zijn

in de liefde die we

samen delen

voor altijd


het licht dat kwam

staren uit het raam

van mijn gevoel

zie ik de duisternis

mij omarmen

in de nachten waarin

wij nooit meer samen zijn

raak ik verstrikt in de gevoelens

van verloren onmacht

raak ik even heel voorzichtig

de lucht aan

zie ik het licht ontstaan

zodat jij weer voor mij staat


afwijkend van de rest

in mijn leven

heb ik nooit in de pas gelopen

ben ik altijd

mijn eigen weg gegaan

soms wat onopvallend

soms wel met gedoe

om te laten blijken dat ik er ben

in de zomer van mijn leven

besef ik dat ik nooit anders zou kunnen

dan gewoon te zijn zoals ik ben

altijd mijn eigen weg te gaan


jouw gezicht is er altijd

los laten van onze handen

in de strijd tegen het onvermijdelijke

lieten we elkaar los

achter gebleven met nog zoveel vragen

zoveel woorden

zoveel gedachten

waar ik jou zo in mis

telkens waar ik ook ben

raak ik verstrikt

in mijn  nachtelijke gedachten

waarin jouw gezicht altijd

weer tevoorschijn komt


gebroken deur naar mijn angsten

totaal verlamd

kijk ik naar de deur

die mijn angsten moest onderdrukken

vind ik mezelf terug

als een klein kind

in elkaar gedoken onder

de denkbeeldige dekens

met de vraag

wanneer mijn angsten 

 het verliezen van mijn gevoelens

van weer helemaal

terug te zijn


ik mis de liefde van nu

het hek dat is gesloten

naar onze liefde

maakt het onmogelijk

om nog met jou te praten

het loslaten

van de ketens

die mij zo met jou verbonden

is niets anders dan iets

wat niet meer kan zijn

verdwenen naar een andere wereld

waar jij niet meer

bij mij wilt zijn


kortsluiting in mijn hart

lief je komt mijn leven binnen

vervaagd al mijn angsten

die er zijn

maakt dat ik me ineens

weer heel anders voel

ik verdwaal in jouw ogen

in verlies mijn hart

in miljoenen stukjes

die jou raken

met een kracht

waardoor er kortsluiting ontstaat

tussen jou en mijn hart

waarin wij moe gevochten

in elkaars armen

voor altijd samen zijn


wat een gekke tv

mijn tante

verward in het leven

door de mist van het verleden

zit in haar eenzaamheid

in haar stoel te staren

naar een veelheid aan kleuren

waarop ze me aankijkt

zegt dat ze de kleuren begrijpt

maar zich afvraagt waarom

het zo stil moet zijn


omdat hij het niet meer weet

haar liefde voor hem

is er nog steeds

zelfs nu hij verdwaald

in zijn mistige wereld

probeert ze hem te helpen

door op de kaart van zijn

gevoel hem te bereiken

ze zoekt haar weg

naar zijn gedachten

naar zijn hart

om zo steeds bij haar

lief te kunnen zijn


verdwenen in zijn wereld van glas

onvermogen

om  te zeggen

wat hij zeggen wil

zijn woorden zijn verdwenen

in de gebroken woorden

van zijn stem

onbereikbaar in zijn eigen wereld

van glas gevangen

waar ik met alle macht

tegen aan sta te beuken

om hem te laten weten

dan ik niet meer

zonder hem

verder kan


hij straalt weer

onze zoon uit het land van de zon

was even de zon in zijn leven verloren

raakte alleen nog de schaduw aan

jij en ik zaten

uren met hem te praten

zoals vaders dat doen

langzaam begon hij

de zon terug te vinden in zijn hart

na maanden stond hij te stralen

met zijn vriend

kijkend vanuit het huis

dat hij samen met hem gevonden had

met tranen in onze ogen

zeiden we

dit hebben we samen weer goed

opgepakt


als de show ten einde is

afschminken van

de gespeelde lach

wegvagen van de

lijnen van het leven

die er in getekend staan

wegvegen van

de laatste tranen

van wat ooit was

de show is ten einde

het leven

verliest een artiest

niet voor heel even


geuren van liefde

thuiskomen

in de armen van de liefde

waar mijn hart zijn

eigen ritme heeft

van geborgenheid

van verlangen

waar ik in jouw armen

in jouw hart

thuis mag zijn

omringt

in de geuren van de liefde

die jij altijd

voor mij er laat zijn


gesproken in andere talen

praten met ander tongen

die elkaar niet meer begrijpen

woorden zeggen

die niet meer hun doel raken

maar alleen maar kwetsen

niet meer beseffen

dat alles wat er is

om op te bouwen

word gebruikt om af te breken

geen gevoelens meer

die het heel maken

gesproken in andere talen

zodat de ander

niet meer begrijpen kan

waardoor het afscheid

minder pijnlijk zal zijn


gevangen in een zeepbel

de magische

verbintenis tussen jou en mij

die af en toe zo kwetsbaar

als een zeepbel is

die meedraait met de wind

die door een kinderhand

niet eens de hemel meer bereikt

maakt onze liefde kwetsbaar

in deze tijd

waarin haat

de overhand lijkt te krijgen

waarin liefde niet meer

altijd overwinnen zal

Hits: 109