dromen6
zure appel
afgekloven appel
waarin ik mijn tanden heb gezet
omdat ik ontdekte
dat niet alles is
wat het lijkt
loslaten van wat was
kijken naar wat mogelijk is
ontdekken dat er niet veel
meer te vinden is
in een wereld
waarin de zure appel
overal voor het oprapen
ligt
mysterie
verscholen
tussen de bomen van het leven
zat hij daar
de man die een mysterie
werd in mijn dromen
die mijn verlangens
heeft aangeraakt
waarin ik gevangen
in verlangen
mijn dromen in het paradijs
heb waargemaakt
niet meer te bereiken
zijn woorden zijn niet meer te horen
zijn ogen zien niet meer het licht
zijn armen zijn te kort om mij te raken
verdwenen in de wereld
van de mist
zit hij gevangen te staren
naar dat wat niet meer
te volgen is
niet meer te bereiken
hij verdween veel te vroeg
in zijn te vroeg gemaakte
mist
druppels van gevoel
langzaam druppelen ze naar beneden
het gevoel dat ik jaren
heb verzwegen
dat ik jaren niet wilde
laten zijn
druppels van gevoel
die mij zomaar laten beseffen
dat ik liever voor altijd
in jouw hart wil zijn
kring van geuren
zachte geuren
van de gevonden liefde
die mijn hart langzaam
weker maakt
waarin ik mezelf
tegenkom in de verwachting
van dat onze liefde
voor altijd
zal blijven bestaan
engel van het moment
een klein moment
wat je gevangen
in mijn hart
was je even in mijn leven
totdat de liefde
de belofte van voor altijd verbrak
loslaten van de engel
die ik zo lief heb gehad
laten vliegen met de vogels
naar daar waar hij wederom
een engel zal zijn
achter de hekken van het verleden
sijpelend licht van het verleden
dat langzaam mijn heden aanraakt
in het gevoel van dit moment
waar de woorden die
zoveel pijn deden
niets meer zijn dan woorden
van de tijd
achter de hekken van het verleden
verborgen momenten van geluk
gevangen in kostbaarheden
van gevangen gedachten
dwalen door de straten van het geluk
slenteren langs alle wegen
die ik nog niet ken
intens gevoelloos zweven
op de toppen van geluk
zacht jouw hand voelen in de mijne
waarop we samen
verdwijnen in de momenten
van er niet zijn
dwalen door de straten van geluk
omdat we eindelijk durven zeggen
dat we voor altijd
samen willen zijn
teder moment
even samen
praten over wat er is
denken aan de dromen
die nog mogen zijn
dan verlaten gedachten
aan als zij groter zal zijn
even beseffen
dat haar jeugd zo
voorbij is
in het licht gevangen
langzaam als het licht
gaat doven
als teder de nacht
zijn lampjes aan doet
zie ik in het licht gevangen
jouw stralende ogen
die me zeggen
dat jij en ik
samen blijven
voorgoed
de stroom van het leven
mee dobberen op
het ritme van het leven
gaan waar de wegen
mijn soms brengen
het zachte water
dat me soms ruw
een kant opduwt
langzaam
de stenen raken
die mijn leven
zo dierbaar maken
verder stromen
door het leven
tot de oceaan
bereikt zal zijn
verdreven geuren van toen
verdreven zijn de zoete geuren
van onze liefde
langzaam verdroogd de bloem
door het verlies van
water om het te laten zijn
verdwaasd kijk ik
naar de achtergebleven blaadjes
van onze liefde
die langzaam
vergaan
als hij klaar is
laatste woorden
zijn geschreven
op het papier
geen gedachten meer
die hij nog kan delen
de schrijver die
zijn woorden deelde
die niet meer bij
ons mag zijn
Hits: 97