emoties3
de geuren van het leven
zoete geuren
van het prille leven
waarin ik mijn wankele stappen heb gezet
waar ik mezelf heb gevonden in de
nadagen van de tijd
raak ik verzwakt door de liefde
die kwam
die mij aanraakte
waarna ik ontdekte
dat deze geurende bloem niet voor mij
bleek te zijn
langzaam verdween ik
uit het leven van de liefde
om meer dan ooit
in het echte leven te zijn
alles op zijn kop
zomaar ineens
staat mijn wereld op zijn kop
ben ik mezelf verloren
in het zoeken naar
daar waar het om gaat
vraag ik me af
waarom me dit nog overkomt
in deze tijd
raak ik verdwaasd in het leven
omdat ineens
mijn hart in vuur en vlam
staat
mijn tuintje van verlangen
geplant de planten
van de prille liefde
die er altijd moet zijn
gewied om al het
onkruid van mensen
die ons probeerden uit elkaar te drijven
te verwijderen
water gegeven in de vorm van tranen
omdat we elkaar soms niet meer begrepen
elkaar niet konden bereiken omdat de ander
te ver weg was
de droogte bestreden met de liefde van
ons kussen
uit ons tuintje van verlangen
is een prachtige liefdes oase ontstaan
dubbel
dubbel gevoel
in mij
dat worstelt met de vraag
wat moet ik nu
wetend dat verliefdheid
niet aan de orde is
maar wat is het dan
dat ik niet weet
wat ik met jou nog moet
afstand nemen van elkaar
zonder dat te willen
verliezen wat er niet was
huilen in de late avond
omdat het zo dubbel is dat
ik in dit gevoel verdwaald ben
onmogelijke passen in het leven
niet om het te willen hebben
maar om het aan te raken
om het te voelen
dat ik er net bij kan
klim ik over verboden muren
kijk ik achter geblindeerde ramen
om te weten wat het leven
nog meer te geven heeft
dan alleen het zichtbare
waarin iedereen
zich begeeft
stukjes licht
in de schemering van het leven
zie ik soms
de dagen langzaam
verdwijnen in de mist
raak ik het gevoel van tijdloosheid aan
waarin ik me dan verlies
verlang ik soms
naar die kleine stukjes van het licht
waardoor ik weer helder
in het leven kan staan
omdat ik het niet kan
kijken naar hen
die arm in arm
door het leven gaan
verlang ik naar dat
waarvan ik weet
dat ik het niet kan
raak ik verstrikt
in de angst
dat ik mezelf
weer ga verliezen
als ik in de armen
van de liefde
raak
omdat ik bevroor
aangeraakt
in de stille nacht
waarin de sterren
hun woorden uitspreken
die niemand meer horen kan
verlaat ik mijn dromen
om te merken dat jij niet
meer bij mij bent
bevries ik in de koude avond
omdat ik jouw warme liefde
zo mis
en altijd kijkt de kat
op de ruïne van ons samenzijn
zitten we te kijken naar dat wat was
raken we elkaar niet meer aan
in de liefde die er was
nemen we afscheid van elkaar
laten we elkaar gaan
om wederom bij iemand anders
gelukkig te zijn
en altijd kijkt de kat
naar ons
me ogen die niet begrijpen
waarom het tussen ons ooit begon
omdat we elkaar liefhadden
kijken naar jouw ogen
jouw handen
jouw gezicht
jouw lichaam
verwarm me nog even aan jouw lach
waarna we elkaar weer laten gaan
in de stilte van de nacht
waarin we afscheid nemen van elkaar
omdat we weten dat
ons liefhebben
alleen in het geheim
bestaat
achter mijn masker van angst
kijken in de wereld
waarin ik mijn eigen
gezicht niet meer durf te zien
de leugens die ik vertelde
om niet te laten zien
wat ik werkelijk voelde
wat er werkelijk is
laat mij mijn gezicht
zien als een masker van angst
omdat ik niet wil
dat iemand de
waarheid achter mijn woorden
zal zien
Hits: 87