flevoland2
rust in mijn hart
nu de vlagen
van verstandsverbijstering
zijn verdwenen
doordat de liefde
er even niet meer blijkt te zijn
besef ik ineens
wat een rust is ontstaan
in mijn hart
dat nu rusteloos klopt
bij de gedachten
dat er iemand
in mijn leven moet zijn
ze mocht eindelijk vliegen
al meer dan duizend keer gevraagd
of ze mocht gaan
de wereld die ze niet meer begreep
omdat ze er geen deel meer van was
werd haar te onzeker
werd haar te vreemd
totdat ze besloot
dat ze niet meer verder wilde
besloot te stoppen met eten en drinken
zodat ze eindelijk kon gaan vliegen
als een engel
die altijd bij ons zal zijn
stiekem toch bij elkaar zijn
heel stiekem
elkaar even aanraken
als niemand het ziet
het geheim van onze liefde
die er is
heel rustig laten gaan
dat wat ooit was
wat mag zijn
stiekem elkaar even aanraken
om zo toch even onzichtbaar
samen te zijn
wachters van de tijd
ze is de weg verloren
in de dagen van de tijd
het besef van dat ze
bij ons is
is ze al heel lang kwijt
ze vraagt soms zomaar
naar iemand die er
allang niet meer is
verteld dan verhalen
over vroeger
alsof het gewoon
vandaag is
eten maken
op bezoek bij haar
die langzaam
steeds meer in de mist verdwijnt
praten we over het eten
dat ik heb meegebracht
ineens staat ze op
zegt dat ze naar huis moet
omdat ze moet koken
voor haar zus
die zo thuis komen zal
tranen branden in mijn ogen
omdat ik weer de zoveelste leugen
tegen haar zeg
dat haar zus vandaag ergens anders ging eten
dat ze dus gewoon kan blijven
waar ze nu is
staren in het niets
gedachteloos
staren in het
niets
vage beelden
die langskomen
in de stilte van niets
verzonken
in mijn eigen gedachten
kom ik steeds dichter
bij wie ik
werkelijk blijk te zijn
waar zoveel meer is dan
niets
als mijn gedachten teveel zijn
mijn gedachten
blijken soms zo groot te zijn
dat het voelt alsof
er een gigantische bal
boven op mijn hoofd zit
dan schud ik soms zomaar
even mijn hoofd
om deze gedachten te laten verdwijnen
om ze even niet meer
van mij te laten zijn
Hits: 22