flevoland3

ze staat verbaasd te kijken

met haar boodschappen tas

in haar hand

staat ze voor zich

uit te staren

omdat ze het niet begrijpt

ze hoorde toch de bel van de melkboer

die elke dag haar verse melk brengt

ze beseft niet meer

dat ze de bel hoorde

van haar voordeur

omdat de hulp

aan heeft gebeld

gedachten aan later

geen gedachten

aan nu

gedachten aan later

die me soms zomaar

overvallen

bij de gedachten

dat ik als mijn tijd

voorbij is gegaan

ik dan in mijn laatste uren

waarschijnlijk

alleen zal zijn

ze zijn me dierbaar

de vele stenen

die ik heb meegenomen

van de plekken waar ik kwam

waar ik was

waar ik dacht

nooit meer te zijn

elke meegenomen steen

is een herinnering

die voor altijd

bij mij blijft

dan wil ik de zee zien

als de stormen in mijn hoofd

me overmannen

als gedachten me raken

met de klap van een kanonskogel

als de tranen

me te hoog zitten

zodat ze rijkelijk gaan stromen

wil ik alleen maar de zee zien

wil ik er even zijn

om te beseffen dat ik daar

gewoon even bevrijd van alles

en iedereen

kan zijn

hangen boven afstand en tijd

kleine momenten

waarin ik even bij je ben

waar ik even je aanraak

waar ik maar heel even

zeg dat ik bij je zal zijn

daar waar we net boven

afstand en tijd

met elkaar verbonden zijn

door die onzichtbare lijn

die er altijd al bleek te zijn

doolhof van verlangen

over de vele wegen

van het geluk

loop ik te dwalen

door de tijd

waar jij en ik samen zijn

raak ik verstikt

in het doolhof van verlangen

omdat ik zo graag

nog steeds even bij je wil zijn

de tunnel

de tunnel

van de donkere dagen

bleken te verdwijnen

door dat jij er was

ineens was daar het licht

van verlangen

van bij elkaar zijn

waar ineens

zoveel warmte was

al die ogen

al die ogen

die me aanstaren

alsof ik niet diegene ben

die ik blijk te zijn

al die ogen die keurend kijken

met de blik van

wie ik wel denk te zijn

bekijk ik met een blik

van dat ik weet dat ik niet

voldoe aan de eisen van hen

maar dat ik meer dan gelukkig

met mijn eigen gekozen

levensstijl ben

altijd kruist hij weer mijn pad

als ik even somber ben

me afvraag

waarom de wereld zo is

als hij is

kruist hij weer mijn pad

de Robin die me altijd

even weer laat weten

dat hij is waar

ik ook ben

meten en passen

met meten en passen

in de tijd

van de leegte

ontdekte ik

dat het niet zou kunnen zijn

wat het zou moeten zijn

besloot ik om maar niet verder te gaan

met de tijd

van jou en mij