Florence 3
geen woorden die je spreekt
je lichaamstaal
lees ik al weken
ik zie de verkilling in je hart
in de dingen die je doet
ik vraag je of er iets is
er komen geen woorden
slechts een schouderophalen
met de woorden
dat ik het toch niet begrijpen zal
ik kijk je nog een keer aan
vraag je dan of je geen woorden meer spreken kan
om mij te zeggen wat er is
dat ik jou op dit moment
zo vreselijk mis
die normaal zo dicht bij mij is
en je was er niet meer
de stad die ik lief had
omdat jij daar altijd was
waar ik je kon vinden
met mijn ogen dicht
de stad die jou gevangen hield
zodat we gedwongen waren
om elkaar minder te zien
dan we zouden willen
heeft inmiddels
jou los gelaten
ben je verdwenen
uit mijn leven
samen dromen
staren
over het wassende water
gevangen in de zonnestralen
van deze dag
jij en ik
gewoon staren
gewoon in de stilte gevangen
van het moment
de laatste minuten
voor de avond valt
dromen we samen
over hoe ons leven
verlopen zal
in de tijd die komen gaat
ze had een directe lijn
om de pracht en praal
te delen met haar grootste liefde
had ze een telefoontje gekocht
om zo alles te laten zien
wat ze zag
om het zo te delen
wat haar ogen aanraakten
totdat ze besefte
dat het onnodig was
omdat hij het tenslotte
zelf gemaakt had
gevangen in de uren
stil en onbewogen
staren naar dat wat
er niet meer mag zijn
zonder de woorden
heb een goede reis
moest ik hem laten gaan
die ik zo lief heb
die ik nog niet missen kan
gevangen in de uren van het wachten
totdat de hulp er zal zijn
om mij te helpen
om dit verlies te dragen
even zacht zijn
de stenen harten
die ik soms raak
zonder het besef
dat ik werd geraakt
door de kracht van het geweld
maakten me soms harder
dan ik wilde zijn
totdat ik besefte
dat juist door die hardheid
te begrijpen
kan ik zachter dan zacht
in deze stenen wereld zijn
wachten totdat wat eigenlijk
gevangen
in de stiltes van het gevecht
de storm die is gaan liggen
waarin zichtbaar was
dat jij en ik
niet meer samen kunnen zijn
wachten op de woorden
dat het voorbij is gegaan
wat ooit was
zonder het besef
dat ik het ook kan zijn
die deze woorden zegt
verloren sleutels
vergeten woorden
van houden van
van samen blijven
voor een heel leven lang
verloren gevoelens
die langzaam verdwenen
in de mist van het niet meer verlangen
de sleur die ons gevangen hield
omdat wij niet wisten
hoe het verder moest
verloren sleutels
die onze sloten hebben opgesloten
voor altijd
het onmogelijke deurtje
de liefde
die niet meer zal komen
in mijn leven
om wie ik ben
de liefde die verdwenen is
omdat ik de angst
die er voor in de plaats kwam
groter is dan het verlangen
naar een nieuwe bewoner van mijn hart
heb jij weg genomen
door juist met jouw lach
dat onmogelijk deurtje van vertrouwen
open hebt gemaakt
lieve woorden van verloren liefdes
kleine woorden
met een klein slotje
dat gevangen in de muur
in zijn eenvoud vertelde
dat de liefdes die waren verloren
er niet meer toe doen in deze tijd
omdat bleek dat jouw hart
groot genoeg was voor mij
met al die verloren liefdes
die jij met wie je bent
overschaduwt had
vurig verlangen
branden van verlangen
om verbonden te zijn
met jou die ik nog
elke dag aanbid
bij wil ik wil zijn
terwijl ik weet
dat het onmogelijk is
om nu nog samen te zijn
omdat jij op verdwenen bent
in de tijd
Hits: 14