floris19

het tere leven

liggend in onze armen

het tere leven

dat maar even bij ons mocht zijn

het loslaten van het verlangen

dat je voor altijd

bij ons zou blijven

maakt dat ons hart

vervuld met liefde

ook de tranen van jouw heengaan

verstaat

mijn liefde omarmt jou nog

het hart

dat niet meer klopt

de stilte die

oorverdovend klinkt

nu de ademhaling niet meer is

raken de wortels van  mijn liefde

nog elk moment

jou in gedachten aan

met de liefde die

ik altijd voelde

ondanks

dat je bent gegaan

waai maar

kom maar als je wilt

even bij me slapen

in mijn dromen

zodat ik even niet meer

verloren ben in eenzaamheid

kom gewoon even bij me

zodat ik niet jou missen hoef

voor altijd

levensgloed

de gloed van het leven

dat nog altijd

jou bij mij laat zijn

in mijn herinneringen

die we samen maakten

maakt dat ik soms

voel dat het leven

weer mij aanraakt

dat ik verder zonder jou

in het leven kan gaan

het boek is gesloten

de dagen

dat ik heb gedwaald

door het landschap van de tijd

waarin mijn gedachten

me terug brachten

naar toen ik jonger was

waarin ik besefte

dat ik soms anders deed

dan ik wilde zijn

is inmiddels afgestoft

opgeruimd en weggezet

zodat het boek kan sluiten

voor altijd