floris8

als de deuren sluiten

als de deuren sluiten

van dat wat er eindelijk was

door onvoorziene omstandigheden

ineens blijkt

dat het echt niet gaat

als de ramen zijn gesloten

als er geen licht meer kan zijn

is de stilte van het leren accepteren

misschien wel de beste manier

om te overleven is

in het in het leven zijn

als het hart verdort

als de bron van liefde

niet meer helemaal

gevuld word met de liefde

als de water van het gevoel

niet meer geraak word in de dagen

die er zijn

zal langzaam mijn hart uitdrogen

zal de liefde verdwijnen

die er eigenlijk altijd voor

jou moest zijn

het hart dat klopte

laatste momenten

in het leven

nog even

dan gaan de ogen dicht

dan sluit het leven

dan is het niet meer

dan wat het is

nog heel even

 jouw hand vasthouden

dan horen dat jouw laatste adem

langzaam zijn weg gaat

het hart dat klopte

klopt niet meer

het is de stilte van het verlies

dat nu nog over is

somber

kijken

in de ogen van de vergane tijd

raak ik de somberheid aan in jouw hart

zie ik de tranen

die het hart bevroren

die lieten weten

dat liefde niet voor altijd

hoeft te zijn

zie ik de glimp van hoop

dat de somberheid

ooit verdwijnt

soms mis ik je zomaar

tranen in mijn ogen

kijken naar

dat vele geluk

van iedereen

sta ik soms

alleen te kijken

naar die vele mensen

die dan samen zijn

dan mis ik je soms zomaar

heel even

die niet bij mij is

soms zomaar

vraag ik me af

waar je toch al die

tijd gebleven bent

nu ik verder ga dan ooit

voorzichtig

het nieuwe pad betreden

bang dat het mis zal gaan

bang dat ik jou

nu ook verliezen zal

zet ik voorzichtig

het kleine stapje

waar ik nooit

verder durfde te gaan

het betreden

van het onbekende gebied

van met jou

een liefde

voor een leven lang

hem laten gaan

alles in mijn lichaam

schreeuwt van

het niet laten gebeuren

langzaam met het geweld van

de stilte

valt de liefde in duizenden

niet te lijmen stukken

is er niets meer wat

te lijmen is

moet ik hem laten gaan

omdat mijn hart en zijn hart

niet meer dezelfde

melodie van liefde

slaan voor altijd

laat dit niet alleen het begin zijn

starende ogen

kijken naar jouw lach

die dwars

door alles heen breekt

die me doet beseffen

dat er meer is

dan alleen maar ik

langzaam smelten

met de angstige gevoelens

dat dit niet alleen het begin is

maar dat wat tussen ons

tot aan het einde

er echt is

daar  waar de cirkel rond is

omarm me in het licht

van de duisternis

die er nu is

raak me voorzichtig aan

zodat ik besef

dat er nadat je bent gegaan

er nog steeds licht is

kijk me nog aan

lief

als je ooit besluit

om weg te gaan van mij

wil je me  dan  nog

een keer goed aankijken

met de ogen

waarin de liefde

geschreven staat

die je voelde

wil je nog gewoon

een keer mij aanraken

zodat ik langzaam

kan wennen

dat je voor altijd

ben gegaan