fluisterend3

lichte streling van de zon

zacht sluimeren

in de late avondzon

zacht streelt de zon

mijn gezicht

de warmte die mij

intens raakt

van binnen

is de liefde

die jij mij altijd geeft

die mij altijd weer doet

beseffen dat jij

mij altijd  overal vindt

sinds de rozen verwelken

de geur van verdwenen liefde

waarin geen houvast meer

te vinden was

de verdwenen rozen

van de liefde

die verwelkten

omdat de liefde niet meer was

niets wat overbleef

dan vriendschap voor altijd

de verdwenen liefde

van ons voor altijd

hij doet het niet

mijn tante

die langzaam in haar wereld

van de mist verdwijnt

kijkt de verkoper

met twijfels in haar ogen aan

haar afstandsbediening van de tv

doet het niet

ze begrijp niet hoe dat kan

hij heeft het altijd gedaan

totdat de verkoper zegt

dat ze met haar telefoon

bij hem staat

in de winkel staat

teder zacht en veder licht

teder zacht jouw kussen

als je thuiskomt in de nacht

zachte woorden die

zeggen dat je er weer bent

dat ik niet meer bang hoef te zijn

dat je weg blijft

verder licht

val ik dan in een diepere slaap

op het ritme van jouw ademhaling

in jouw slaap

als broos porselein

niets zeggen

bang dat het breekt

het stille moment

van nog niet of toch wel

niet bewegen

het is te teer te broos

om nu te verstoren

het moment van jou en mij

zachtjes dichter bij elkaar geraken

zacht onze lippen die elkaar raken

om zo te bezegelen dat we samen zijn

nog even vasthouden

laatste dagen

van het leven

dat jij zo lief hebt

loslaten van alles

om te gaan

naar daar waar

de engelen zullen zingen

omdat jij bij hun bent

langzaam loslaten

blaadje voor blaadje

laat jij het leven los

laat ik jou gaan

ragdunne draadjes

onzichtbare draadjes

die ons verbinden

ver boven afstand en tijd

die me zeggen

dat jij en ik

beter af zijn

nu we gewoon vrienden zijn

verstrikt raken soms

in gevoelens en gedachten

van wie weet ooit misschien

ragdunne draadjes

die mij met jou

voor altijd verbind

rusten op het bed van afscheid

liggen met zijn ogen dicht

langzaam adem halen

dan nog even zijn opleving

om nog even ons gedag  zeggen

dan terugzakken in zijn eeuwige slaap

waaruit hij niet meer ontwaken zal

zijn ogen met mijn hand sluiten

zijn mond dicht laten gaan

hem achter moeten laten

zodat vreemde handen

hun gang kunnen gaan

om hem klaar te maken

voor zijn laatste reis

naar het paradijs

omdat het goed is zoals het gaat

het leven gaat zo

geleidelijk zijn gang

langzaam zie je vrienden ouder worden

zie je de tijd zijn tol eisen

kijk je ze aan

met de vertedering in je ogen

omdat je het begrijpt

het besef dat ik ook ouder

bent geworden

lijkt nog niet te zijn geland

in mijn hart