gebroken2
op de hoogste top
verdwenen is de angst
om op de toppen van geluk
te durven dansen
in het leven
aangeraakt door
de liefste die ik ken
die me laat beseffen
dat ik niet bang hoef te zijn
om mij aan hem te binden
omdat we door het lot
met elkaar verbonden
blijken te zijn
bewegen op scheurend glas
wel overwogen
mijn ene voet voor de ander zetten
de angst dat ik misschien
dat stuk maak wat nog
kwetsbaar aanwezig is
bijna fluisterend praten
over het geluk
dat er heel misschien toch nog
ergens is
scheurend ijs waarop ik me begeef
omdat ik in jouw hart
wonen wil
zure vruchten van de liefde
samen proeven
van de verboden liefde
die niet mag zijn
samen genieten van
de gestolen momenten
waar we voor even samen zijn
waarna de zure vruchten
van de liefde achterblijven
in het lege bed
waar ik mezelf terug vind
als jij terug naar haar bent
verwelkte tranen
stil staan
bij de liefste
die ik te vroeg
moest laten gaan
kijken in de ogen
vol onbegrip
van mensen die niet begrijpen
dat ik nog niet deel kan nemen
aan het leven
omdat ik mijn liefste
zo erg mis
zwijgen van verwondering
kijken naar de ogen
van de wereld
zien wat een ander
soms niet ziet
zacht mijn vinger
op mijn mond leggen
om te zwijgen
om in stille verwondering
te kijken naar dat
wat soms maar even is
ongeschreven woorden
nooit geschreven woorden
die ik niet meer zeggen kan
die ik niet kon toevertrouwen
aan het papier
omdat ze dan te kwetsbaar
zouden zijn
stilgezwegen woorden
waarmee alles en toch
niets word gezegd
woorden die niet konden
worden opgeschreven
omdat de inkt van de tijd
ze verdrijven zal
tranen van een veelbewogen leven
trage tranen
die hij dagelijks huilt op straat
waar zijn leven zal eindigen
omdat niemand meer
naast hem staat
verdwaald in de roes
van de alcohol
vindt hij zijn weg
door de donkere straatjes
van zijn verleden
waar hij nog
gerespecteerd was
eenzame roos van onze liefde
verlaten
op de vlakte van onze liefde
staat de roos
nog dapper zijn best te doen
om ons te laten stralen
verdorde blaadjes
die geen water meer vinden
van de genegenheid
verlaten we beiden
de liefde
die ons niet meer bindt
dansen in de donkere wolken
dreunende knallen
lichtflitsen door de lucht
dikke druppels van verlangen
verslagen beginnen te dansen
met lome voeten van de angst
dansen totdat de donkere
wolken gaan verdwijnen
dansen totdat het
licht mijn hart weer raakt
waarin dan weer liefde
zal wonen
in plaats van haat
op het bankje van de eenzaamheid
zomaar staren
in het niets
waar het leven
zich nog steeds bevind
gevangen achter het glas
van de eenzaamheid
staren naar daar waar
het niet te vinden is
gebonden door de angst
van het niet meer
er mogen zijn
staren naar het leven
op het bankje van de eenzaamheid
Hits: 70