gedanst3
de glimlach op zijn gezicht
onverwachts
ontmoet ik hem
onze zoon
die ik liefheb
hij kijkt me aan
terwijl hij naar me toe loopt
omhelst me
zegt alleen ha pa
terwijl hij met een glimlach op zijn gezicht
zachtjes zegt
dat hij inmiddels
smoorverliefd is op haar
langzaam vallen door de tijd
struikelen door de dagen
het leven dat soms niet zo lief is
me overgeven
aan dat wat komen gaat
waar ik mezelf
ontmoeten kan
vallen door de jaren van de tijd
langzaam de weg gaan
die ik heb te gaan
totdat ik
mezelf ergens
terugvinden zal
je huilt voor mij
als de dagen zijn gekomen
dat ik je moet laten gaan
als mijn tranen
mijn handen
je niet meer kunnen vasthouden in het leven
zal ik je laten gaan
zal ik je omarmen
als je gaat slapen voor altijd
dan hoef je niet voor mij te huilen
omdat ik weet
dat het goed is tussen
jou en mij
hij droomde
de nacht
legt langzaam
zijn deken over de dag
de rust keert weer
in zijn hoofd
dat vol van onbegrip
de rust niet kan vinden overdag
hij sluit zijn ogen
droomt over andere tijden
die ooit komen gaan
die hij niet meer
meemaken gaat
zo dwaalde hij door het leven
opgeheven hoog
de angst in zijn ogen
hij keek naar de wereld
die hem niet leek te begrijpen
hij weigerde zich aan te passen
ten koste van zichzelf
hij liep standvastig
door het leven
omdat hij wist
dat hij zo het beste
van zichzelf was
alles is kapot
de schoonheid van het leven
met de glans van jouw liefde
maakte dat ik het in de wereld
me volmaakt zag
totdat je ineens niets meer liet horen
de stilte zijn werk liet doen
waardoor de afstand tussen jou en mij
steeds groter werd
mijn wereld was niet meer
wat hij was
nu de glans van jouw liefde
me niet meer aanraakt
als je spreekt over vogels
ik hoor je stem
dwalen door het verleden met mij
kijken naar wat was
over de vogels die er zijn
die de vrijheid omarmen
die de vrijheid zien
om te vliegen
waarheen ze willen gaan
je spreekt over vogels over vlinders
je spreekt over de vrijheid
die ik niet kan missen
gevangen tederheid
heel klein
heel teer
raak ik het even aan
de tederheid
van de liefde
die ineens ontstaat
zachtjes aanraken
zonder bang te worden
in de nacht
omdat we beiden
nog te bang zijn
voor het samen zijn
lachen in het leven
de zotte zinnen
die we spraken
tegen elkaar in onze vakanties
die nog steeds de tranen
over onze wangen laten lopen
van het lachen
gieren van het lachen lopen wij door het leven
omdat voor ons de tijden van samen zijn
een groot lachfestijn
bleek te zijn
ze is er..
niet altijd
even zichtbaar
niet altijd binnen gehoorsafstand
als de avonden donker kleuren
als de zon even niet mijn hart aanraakt
dan is ze er
gewoon om er te zijn
ze luistert
ze vraagt
we lachen samen om het leven
zodat mijn hart
de zon weer omarmen kan
Hits: 5