gevangen1a
toen ik je liet gaan
woorden die
niet meer gesproken konden worden
de tranen die mijn keel dichtknepen
omdat mijn liefde niet meer
dat was wat het zou moeten zijn
laten gaan van jou
voor altijd
was het zwaarste in mijn leven
wat ik ooit heb moeten doen
ik zag je weglopen
met je hoofd gebogen
vechtend tegen de tranen
die ik niet mocht zien
achter elke deur
denken dat ik elk
verborgen plekje ken
in mijn gedachten
in mijn gevoelens
ontdek ik ineens
dat als ik weer eens
verdwaald ben in de
ruimtes van mijn geest
dat er nog verborgen deuren zijn
die ik nog openen moet
waarin ik weer
een ander deelvan mezelf
ontmoet
huilen bij het verlaten
liefste ik huil
telkens weer
als ik besef dat
het tussen jou en mij
niet meer gaat
ik huil zo hard
dat mijn longen soms
lijkten te scheuren
omdat ze het niet aankunnen
hoe hard ik schreeuw
omdat ik jou zo mis
uithuilen in het luchtledige
de laatste tranen
van het verlies
het loslaten van de
dagen van verdriet
opgesloten in een luchtledige ballon
vecht ik mij in het leven terug
komt het besef dat als ik nu
niet deze ballon doorprik
met de kracht van mijn lach
ik nooit meer de herinnering
in het leven
kan omarmen
waarin ik ooit met jou
samen was
stil maar
de beslissing
om het te laten gaan
loslaten van dat wat ik zo
lief had
langzaam haar ogen sluiten
langzaam mijn hand loshalen
uit haar hand
de tranen die nog even
op zich laten wachten
zachtjes zeggen
stil maar
terwijl je het uit wilt schreeuwen
dat ze nog niet mag gaan
omdat ze mijn moeder is
die ik nu al mis
nog één keer je ogen zien
verborgen tranen
omdat het afscheid
niet zo gaat als we wilden
woorden die we als verwijten
naar elkaar toeroepen
uit de onmacht der gewoonte
ik kijk je aan
met ogen vol spijt
vraag je of ik nog
één keer je ogen mag zien
voordat je voorgoed
uit mijn leven verdwijnt
eenzaamheid van het moment
opgesloten
in de kaders van het bestaan
waarin ik mezelf niet blijk
te mogen zijn
worstel ik me los
van alle opgelegde ketens
sta ik eenzaam in het moment
van vrijheid
omarm ik de ruimte
van gewoon weer
helemaal van mezelf
te zijn
bevroren liefde
loslaten van het begin
waarin ik met jou verbonden was
waar we samen vochten voor het
bij elkaar mogen zijn
het verschil van leeftijd
was voor ons nooit een probleem
totdat we ontdekten
dat met het ouder worden
ook onze liefde niet sterk genoeg
bleek te zijn
toen ik wegging
moe gevochten van
lange dagen van praten
vast willen houden wat er niet meer was
tranen in de keren dat ik naar je toe kwam
schreeuwend in de auto omdat ik
jou niet bereiken kon
gevoelens die je niet meer kon uitspreken
woorden die mijn muur niet meer doorbraken
toen ik wegging uit het verlangen
hoorde ik voor het eerst jouw gevoelens
toen je schreeuwde dat ik
jouw alles was
vastgebonden engel
de angst dat je zou verdwijnen
uit mijn hart
de angst
dat jij en ik elkaar zouden verliezen
heb ik je in mijn hart opgesloten
zodat je er altijd zou zijn
de dag dat jij bent losgebroken
om te vertrekken naar daar
waar ik nog niet mag zijn
wist ik dat je daar ook zit vastgebonden
omdat je het liefste bij mij
terug wilt zijn
Hits: 53