gevangen3
dagelijkse realiteit
elke ochtend
loopt hij naar zijn plekje
bij de deur
zijn krantje
zijn kopje koffie om zo even
onder de mensen te zijn
hij lost zo
voor een moment
zijn eenzaamheid op
van elke dag
hij zit daar soms uren te zitten
omdat hij dan even niet
meer zijn eigen eenzaamheid
voelen hoeft
vlieg maar naar daar
gevangen in de gedachten
van het verleden
raak ik soms verstrikt
in mijn gevoel
raak ik even niet
meer mijn hart aan
mijn hoofd neemt het over
ik zeg dan zacht tegen mezelf
vlieg maar naar je hart
daar zal je gevoel
weer omarmen
zoals je
dat altijd doet
mijn ogen gesloten voor het moment
wetende dat jij
niet meer van mij bent
dat je bent gegaan
naar daar waar ik niet meer
kan zijn
laatste kus
laatste keer jouw armen
tranen die we beiden voelen vloeien
langzaam laat ik je echt los
zodra je gaat
sluit ik mijn ogen
omdat ik niet je rug
met je bagage
als laatste aanblik van jou
op mijn netvlies wil
dragen
gedachten van gestolen tederheid
even stiekem
elkaar aanraken
daar waar het niet mag
even maar gevangen in de ogen
van de nacht
samen verdwijnen in ons
moment van geluk
teder aanraken
dat wat niet mag zijn
om daarna afscheid
te nemen
zodat jij terug kan gaan
naar haar
waar jij soms zomaar
even niet wilt zijn
spelen met het heden
gevonden de vruchten
van een heel
andere wereld
de geur van het verleden
dat mij aanraakt
zorgt ervoor dat ik
mezelf wederom ga
verliezen in het kind
van het verleden
waarin ik in het heden
soms nog zo
naar terug
verlang
gesloten deur voor altijd
dromen die niet meer mogen zijn
gevoelens die we niet
meer mogen delen
gedachten die we niet meer
met elkaar kunnen delen
vertrokken uit onze wereld
van bij elkaar zijn
sloten we de deur voor altijd
om zo ieder voor zicht
weer op weg te gaan
naar het huis
dat eenzaamheid
in zich draagt
voor altijd verbonden
gevangen namen
in een ver land
verbonden voor altijd
in de schemering
van de nacht
om zo elkaar
niet kwijt te raken
als de liefde
even wat minder lijkt
gevangen moment
van eeuwige trouw
die soms niet meer
blijven bestaan
omdat de liefde
iets zocht
bij een andere geliefde
die ook voor altijd
even verbonden
wilde zijn
onmacht van een moment
verboden woorden
om te spreken
over de tijd
van jij en ik
samen verloren
in het geluk van het samen zijn
omdat we beiden zwegen
omdat we de woorden
die we het liefst wilden zeggen
niet konden vormen
met onze monden
stoffig hart
verborgen verdriet
dat ik niet aanraken kan
waar een vleugje stof
op ligt
kijken naar
een film waarbij
mijn tranen gaan vloeien
ineens voel ik me vrij
mijn tranen
halen het laagje stof
van mijn hart
van het verborgen
verdriet
liefdevol
sfeermoment
van een dagelijkse dag
gevangen liefde
die zomaar ontwaakt
vader met dochter
die het water ontdekt
vader houd haar vast
zoals alleen een vader
dat kan doen
terwijl zijn dochter
met haar handjes
en haar gezicht
de mysterie
van water in een vijver
ontdekt
Hits: 67