gevangen4
ik tortel even
verzonken in gedachten
in de wereld van het moment
raak ik uit balans
omdat ik even jouw hand
ergens vond
aangeraakt verloren
gevoelens van lang geleden
waarin de liefde
ons samen bond
even terug in dit moment
van tortelduifjes spelen
terwijl we
al uit elkaars hart
zijn verdreven
omdat de rust hem overviel
even rusten
omdat de dag
lang genoeg duurt
het doorbroken ritme
van de dag
lag zomaar gevangen
in dit moment van
even slapen
gevangen dromen
van de koets
de prins met het witte paard
de rust die over hem heen kwam
omdat hij even naar zijn
bed verlangt
daar ging het moment
stille ogen
die elkaar aankijken
even heel dicht
bij elkaar zijn
gevoelens van ineens verbonden
in het moment
handen die niet kunnen bevatten
wat er gebeurt
monden die twijfelen
wel of niet
dan ineens is het moment
verdwenen
is het gevoel
van even samen zijn
verloren voor altijd
zij draagt het leven
op haar hoofd
haar gaven
ze kijkt de wereld aan
zonder ook maar een moment
te twijfelen
of ze we zo door het leven moet gaan
haar verleden
draagt ze openlijk met zich mee
zo laat ze zien aan een ieder
die haar ziet
dat ze het leven draagt
dat ze zichtbaar
geniet
langzaam vergeet ik
traag vergeet ik de tijd
van wat er was
hoe jouw naam
ook alweer mocht zijn
langzaam vergeet ik
te dromen
omdat ik niet meer weet
wat dromen zijn
langzaam vergeet ik de
werkelijkheid
om mezelf te ontmoeten
in een wereld
waarin ik niet meer weet
of jij mijn zoon
of man
zal zijn
om toch even bij jou te zijn
woorden kunnen niet meer
jouw hart bereiken
mijn ogen
kunnen jou niet meer aanraken
in dit moment
daarom ontsteek ik altijd een kaarsje
in ons verlangen
om zo even je te laten weten
dat ik altijd
in gedachten
bij jou zal zijn
speel de muziek van mijn hart
zachte trillingen
van het moment
ogen die elkaar raken
gevangen in een moment
van eeuwig verlangen
die maar tijdelijk zal zijn
kijk ik in je ogen
hoor de klanken
van je stem
die mijn hart
doen geloven
dat dit moment van even
misschien wel voor
altijd is
vluchten nu het nog kan
gevangen in jouw
ontsponnen web
van verlangen
waarin je hoopt
mij voor altijd te vangen
kijk ik naar jouw ogen
waarin de hoop geschreven staat
ik pak mijn spullen
begin te rennen
naar daar waar ik veilig ben
omdat ik met niet
wil laten strikken
in een niet voor mij
weggelegd
verlangen voor een heel leven
geef me even de tijd
wennen aan dat jij en ik
niet meer samen zijn
het loslaten van de dagen die
niet meer komen
van ons samen
kijk ik in de ogen
van de toekomst
nog te bang om te springen
nog te bang om
er heen te gaan
toch weet ik dat ik zal moeten
de keus is al gemaakt
maar gun me
nog even wat tijd
zodat ik
minder bang deze richting
in kan slaan
als je gaat
als je je ogen sluit
omdat het niet meer gaat
als je niet meer
mijn hart raken kan
omdat jouw hart
niet meer verder slaat
als je niet meer bij mij bent
omdat je moest gaan
zeg ik steeds tegen mezelf
als je gaat
dan is het goed
omdat ik weet
dat het in het leven
soms zo gaat
Hits: 72