gevangen5

totdat hij zover zou zijn

onze zoon

die al heel lang worstelt

met zijn gevoelens

die hij voelt

maar niet weet

te plaatsen

wij als twee vaders

zien het aan

we besluiten niets te zeggen

totdat hij zelf kan vertellen

dat hij ook voor de mannen gaat

op een dag verteld hij het ons

dat hij geen meisjes wil

we kijken hem aan

zeggen dan dat we dit al wisten

maar dat we wilden wachten

totdat hij zelf

ook zover zou zijn


op weg naar hun verleden

de drie dames

keurig in het maagdelijk wit

die wel weten

waar Abraham

de mosterd niet haalt

zijn wezen winkelen

omdat ze in hun verleden

begrepen

dat de liefde van de man

door de maag gaat


bescherm me even

gevangen in

de angst van morgen

omdat ik niet weet

wat er komen gaat

zit ik gevangen

achter een scherm

van rode waas

door  mijn teveel gevallen tranen

omdat ik niet

durf te vragen

of je heel even

mij wil beschermen

omdat ik zo bang ben

voor wat er komen gaat


omdat liefde liefde is

niet meer langer

verstoppen

de liefde die

ons gevangen houd

openlijk lopen

over straat

met het geluk in onze ogen

om zo te laten zien

dat we ons niet meer schamen

om wie  we zijn

om van wie we houden

maar gewoon dat liefde

liefde mag zijn


nu kunnen we enkel nog bidden

geen woorden

meer die we kunnen zeggen

afgesloten van elkaar

geen gedachten

om uit te wisselen

omdat jij naar

daar bent gegaan

zacht raak ik nog

even je gezicht aan

zodat je niet zo eenzaam

achterblijft

wij kunnen nu alleen nog

maar bidden in de hoop

dat jij  toch

wat langer bij ons blijft

in ons aards bestaan


gevangen beelden van toen

stille gedachten

die mijn hart beroeren

waarin ik mezelf

gespiegeld zie

kijken naar de gevangen

beelden van het verleden

omarm ik mijn geluk

in het nu

ik besef ineens hoe

intens gelukkig

ik ben


even oma uitlaten

zomers middag in het park

oma kan niet veel meer

maar luistert graag

naar mooie verhalen

die ik haar voorlees

via mij telefoon,

zodat ze bij de tijd blijft

elke middag gaan

we samen op pad

ik zeg altijd

even oma uitlaten

zodat ze wat buitenlucht

kan aanraken

haar tedere glimlach

raak t mij altijd

weer heel diep in mijn hart


verloren gevoel van jij en ik

samen

in stille momenten van heel even

kijken naar elkaar

verloren in onze wereld

van het niet bereikbaar

willen zijn

kijk ik verwachtingsvol naar jouw ogen

die me niet meer raken

in de hoop

dat ik daar

de vonkjes

van ons geluk

nog ergens zie staan


trapje om naar jou te gaan

stiekem

afgesproken

liefdesafspraken

over het samen

willen zijn

in de late avonduren

stiekem gaan klimmen

op het trapje om zo

over te stappen

in de nacht om

me terug te vinden

in jouw armen

deze nacht

Hits: 87