gezichten2

het lied van vergeten

verlaten gevoelens

van lang geleden

aangeraakt terwijl ik

even in de ogen

van een vreemde kijk

zomaar begint het lied

te spelen

van heel lang geleden

die wij altijd zongen

even maar ben je

heel dicht bij mij

zonder dat ik

jou vergeten wil


daarom heb ik jou zo lief

dwalen door verlaten

straten van het leven

samen onderweg naar ooit

staan we ineens stil

beginnen samen keihard te lachen

weten soms niet eens waarom

het is een gevoel

dat ons beiden tegelijkertijd overkomt

soms zomaar in een onbewaakt moment

kijken we elkaar aan

zonder woorden weten we precies

wat we voelen

daarom is onze band

zo uniek

omdat we samen zo genieten

van het samen mogen zijn


de liefde gevangen

onze harten

vol van de liefde die we voelen

voor elkaar

gevangen in dit

ene moment

waarop wij samen

even heel intiem

lijken te zijn

de tranen die ik laat stromen

omdat jij zei

ik wil jou

wil jij mij


onbereikbaar moment

woorden gesproken

die we niet hadden moeten zeggen

elkaar zien

op neutraal terrein

om samen uit te praten

waar we misschien nog

ergens samen zijn

verdwaald in het leven

dat om ons heen verdwijnen gaat

kijken we naar elkaar

weten dat we elkaar niet meer

zullen bereiken

omdat dit moment

van voor elkaar bereikbaar zijn

ons verlaten heeft


verwrongen levens van het nu

ogen die me volgen

smekende bedes geschreven

in de blikken die er zijn

kijken naar het leven

dat zo verwrongen is

in dit leven dat

bedelen om liefde

nog het enige is

wat mogelijk is


nieuw verbonden leven

zomaar verschenen in mijn leven

waarvan ik zoveel hou

ineens mij toevertrouwd

om voor te zorgen

om van te houden voor altijd

ik omarm hem

ik koester hem

samen met jou

mijn man voor altijd

we zijn nu nog meer verbonden

door dit nieuw leven

dat aan ons is toevertrouwd


staren naar dat wat komen zal

zitten te wachten

op wat komen zal

wat ze aanraken zal in het moment

kijken naar dat

wat overal is

ogen in gedachten gezonken

staren naar dat wat komen zal

wachten al dagen lang

gevangen momenten van verloren gevoelens

van wat maar niet

komen zal


dan ga ik maar naar huis toe

verlaten door de liefde

die mij raakte maar niet

kon blijven raken

gevangen in een sleur van dit moment

niet meer kunnen verwoorden

wat ik voel

het besef dat samen

echt niet meer gaat

pak ik rustig mijn spullen in

vertrek in de nacht

om naar mijn huis te gaan

waar ik mijn thuis

weer maken zal


vervlogen dromen

zwarte nachten

die zwaar zijn

om het gemis voor altijd

het loslaten van mijn liefde

die niet meer kan zijn

dromen op de vlucht

 die me

van iedereen afscheid laten nemen

die me laten gaan

vervlogen gevoelens

van het altijd samen zijn

vervlogen dromen

die oplossen in het niets

omdat jij niet meer

bij mij mag zijn


gevangen in gedachten

opgesloten

in mijn verlangen naar meer

dan wat er is

gedachten die maar blijven

rondjes draaien

om niet te stoppen aan het einde

van de rit

die opnieuw beginnen met het vertellen

van wat er niet klopt

gevangen doordat wat

in het verlangen verdween

niet meer weten

hoe de gedachten

te stoppen waardoor

mijn gevoel voor jou

verdween

Hits: 52