gezichten2
het lied van vergeten
verlaten gevoelens
van lang geleden
aangeraakt terwijl ik
even in de ogen
van een vreemde kijk
zomaar begint het lied
te spelen
van heel lang geleden
die wij altijd zongen
even maar ben je
heel dicht bij mij
zonder dat ik
jou vergeten wil
daarom heb ik jou zo lief
dwalen door verlaten
straten van het leven
samen onderweg naar ooit
staan we ineens stil
beginnen samen keihard te lachen
weten soms niet eens waarom
het is een gevoel
dat ons beiden tegelijkertijd overkomt
soms zomaar in een onbewaakt moment
kijken we elkaar aan
zonder woorden weten we precies
wat we voelen
daarom is onze band
zo uniek
omdat we samen zo genieten
van het samen mogen zijn
de liefde gevangen
onze harten
vol van de liefde die we voelen
voor elkaar
gevangen in dit
ene moment
waarop wij samen
even heel intiem
lijken te zijn
de tranen die ik laat stromen
omdat jij zei
ik wil jou
wil jij mij
onbereikbaar moment
woorden gesproken
die we niet hadden moeten zeggen
elkaar zien
op neutraal terrein
om samen uit te praten
waar we misschien nog
ergens samen zijn
verdwaald in het leven
dat om ons heen verdwijnen gaat
kijken we naar elkaar
weten dat we elkaar niet meer
zullen bereiken
omdat dit moment
van voor elkaar bereikbaar zijn
ons verlaten heeft
verwrongen levens van het nu
ogen die me volgen
smekende bedes geschreven
in de blikken die er zijn
kijken naar het leven
dat zo verwrongen is
in dit leven dat
bedelen om liefde
nog het enige is
wat mogelijk is
nieuw verbonden leven
zomaar verschenen in mijn leven
waarvan ik zoveel hou
ineens mij toevertrouwd
om voor te zorgen
om van te houden voor altijd
ik omarm hem
ik koester hem
samen met jou
mijn man voor altijd
we zijn nu nog meer verbonden
door dit nieuw leven
dat aan ons is toevertrouwd
staren naar dat wat komen zal
zitten te wachten
op wat komen zal
wat ze aanraken zal in het moment
kijken naar dat
wat overal is
ogen in gedachten gezonken
staren naar dat wat komen zal
wachten al dagen lang
gevangen momenten van verloren gevoelens
van wat maar niet
komen zal
dan ga ik maar naar huis toe
verlaten door de liefde
die mij raakte maar niet
kon blijven raken
gevangen in een sleur van dit moment
niet meer kunnen verwoorden
wat ik voel
het besef dat samen
echt niet meer gaat
pak ik rustig mijn spullen in
vertrek in de nacht
om naar mijn huis te gaan
waar ik mijn thuis
weer maken zal
vervlogen dromen
zwarte nachten
die zwaar zijn
om het gemis voor altijd
het loslaten van mijn liefde
die niet meer kan zijn
dromen op de vlucht
die me
van iedereen afscheid laten nemen
die me laten gaan
vervlogen gevoelens
van het altijd samen zijn
vervlogen dromen
die oplossen in het niets
omdat jij niet meer
bij mij mag zijn
gevangen in gedachten
opgesloten
in mijn verlangen naar meer
dan wat er is
gedachten die maar blijven
rondjes draaien
om niet te stoppen aan het einde
van de rit
die opnieuw beginnen met het vertellen
van wat er niet klopt
gevangen doordat wat
in het verlangen verdween
niet meer weten
hoe de gedachten
te stoppen waardoor
mijn gevoel voor jou
verdween
Hits: 62