gezichten3
mijn liefde is overschaduwd
ogen die straalden
als we elkaar zagen
gelukkig in elkaars hart
waar we woonden
in ongekende verlangens
dan de ontdekking
dat ik niet alleen
nummer één meer was
maar meerder mannen
mijn liefde verloor zijn glans
omdat ik mezelf daarin
niet meer als uniek zag
in jouw ogen zag
stilstaan in beweging
terwijl ons leven
als een razende
langs ons heen raast
kijk ik naar jou
mijn armen te kort
je nog te kunnen omhelzen
de storm te heftig
om elkaar nog te bereiken
ik sta stil in mijn achtbaan van emoties
jij staat krampachtig naar mij te kijken
hoe komen we samen uit deze stilstand
om samen in beweging te komen
om wederom samen verder te gaan
die dag dat de regen mee huilde
afscheid nemen
nooit mijn sterkste punt
het verlaten van ons thuis
waarin ik met jou
me zo verbonden voel
waar ik als ik kom
meteen thuis ben
afscheid nemen met achterlaten
van de sleutel
zodat ik niet meer zomaar
welkom ben
waar ik vanaf nu
aan moet bellen
omdat de liefde
tussen ons geen
bestaansrecht
verloren heeft
labyrint van verdwenen liefdes
soms in mijn dromen
komen ze zomaar ineens weer langs
raken ze mijn verdwenen verlangen aan
om ze weer in mijn armen
te voelen
om hun mond weer te kussen
soms zomaar komen ze naar boven
uit het labyrint van mijn herinneringen
waarin ik dan verdwaald ben
omdat ik soms zomaar in mijn slaap
weer met hun verbonden
lijk
te dicht bij
even maar ogen
die mij zien
die me raken in mijn gevoel
ik kijk ze aan
ik kijk in de tranen die er staan
dan sluit ik mijn ogen
omdat ik deze tranen
dit keer niet lezen wil
ik raak ze niet aan
toch zijn ze bij mij binnen gekomen
ben ik verstrikt in jouw gevoelens
geraakt
rimpelingen van het leven
spiegelbeeld in de ochtend
zien dat het leven
zijn sporen heeft gezet
kijken naar dat wat ooit
nog onbeschreven was
zie ik het leven getekend
het leven waarvan ik zo hou
dat mijn leven laat zien
in de ochtend
als de rimpeling in mijn gezicht
zich echt genadeloos
zien laat
achter gelaten roos van liefde
in gedachten verzonken
bij de levens die niet meer zijn
denken aan de liefdes die
zomaar verdwenen
zonder dat men wist waar ze nog zijn
symbolisch een roos neer gezet
bij het beeld dat ik al zo goed ken
elk jaar bezoek ik dat beeld
omdat ik weet
dat daar de achtergebleven liefde
altijd zijn verhaal telkens weer
verteld
ingepakt verleden
ach we wisten het
het verleden zal ons altijd
parten spelen
de jouwe en de mijne
dus hebben we ze maar samen
in onze rugzak gedaan
zodat we ons verleden
met al zijn tranen
samen kunnen dragen
in het leven
waarbij wij samen
gelukkig zijn
met wie we
samen in de liefde
onszelf mogen zijn
ik ben banger om te blijven
verslagen kijk je me aan
als ik je vertel dat ik ver weg ga
je vraagt me of ik niet bang ben
om zolang naar een onbekende stad te gaan
ik geef je als antwoord
dat ik banger ben om te blijven
omdat ik bang ben
dat jouw liefde mij
als ik blijven zal
verstikken zal
vliegend op vleugels van de tijd
haastig in het leven
om niet te verliezen wat ik vinden zal
ontvangen van de rust momenten
omdat de vleugels van de tijd
niet altijd gespannen hoeven te zijn
raak ik verstikt in het gedachten goed
van dat ik eindeloos zweef
door de tijd
om zo mijn eigen verlangen
te vangen in de tijd
die ik zonder sleur
doorbreng
Hits: 61