gezichten4

stilleven op straat

gevangen beeld

van net

een zak met schoenen

waardoor mijn hart

toch weer eens harder slaat

ik bedenk een heel verhaal

van hoe de zak met de schoenen

een gevecht aangaat

ik verzin een gedachten

van dat de schoenen een relatie hebben

dat de tas die er staat

ziekelijk jaloers

te kijken staat

naar de aandacht die de schoenen

altijd krijgen

omdat ze zo verliefd staan te stralen


 

gelezen emoties op mijn gezicht

luisteren naar jouw verhaal

die me vertellen over wat

er gebeurt is in jouw leven

ik luister het aan

knik om te begrijpen

van binnenin mij

begint het te kolken van woede

begin ik boos te worden

om dat  stukje onrecht jou aangedaan

terwijl jij praat

zie je aan mijn emoties

dat het me meer raakt

dan jij bevatten kan


liever niet

geschreven berichten

die mij vragen

om de rekening te betalen

van onze verdwenen liefde

die ik betalen moet omdat jij

niet meer van mijn houden kan

ik ontvang ze bijna wekelijks

ik weet al niet meer hoeveel het er zijn

dan schrijf ik jou of je

geen rekeningen meer wil sturen

over iets dat niet meer bestaat

omdat jij besloot mijn hart te verlaten

voordat je had bedacht dat dat andere hart

misschien wel minder

kwaliteiten van liefde geven had

dan de mijne die je ooit bezat


herinnering aan wat is geweest

stil staan bij wat is geweest

ontdekken van de uren

die niet meer zijn

gevangen beelden

van wat verloren is

verdroogde tranen

van het gevoel van voor altijd

afscheid van jou en mij

herinneringen

aan wat is geweest

waar ik soms zomaar

weer naar verlangen kan


verstoppertje spelen

ik tel tot tien

dan kijk ik om

om jou te zoeken

dan zie ik jou

zoals ik je ken

met een bord voor je kop

waardoor ik je altijd

zo weer waarderen kan

een vriend met humor

die met verstoppertje spelen

zich nooit echt goed

verstoppen kan


mijn veilige haven

thuiskomen terwijl de storm

door mijn hart raast

de zenuwen gillen door mijn lichaam

mijn hart niet kan bevatten

wat er gebeurt is

zonder dat ik het kon bevatten

kijken naar het raam

waar ik dan jouw trui zie hangen

als teken dat je thuis bent

naast het bordje dat we in een

veilig centrum zijn

begin ik rustig te worden

omdat ik weet

dat ik bij jou veilig ben


verdiept in zijn boek

schijterig als ik ben

zag ik er tegenop

om alleen te gaan

naar een stad die ik wel ken

maar waar ik me afvroeg

of ik het alleen redden zou

tot ik hem zag

mijn leeftijd ver ingehaald

die daar zat met zijn boekje

een tevreden glimlach op zijn gezicht

waardoor ik wist

dat alleen reizen niet iets is om

bang voor te zijn

je moet eerder bang zijn

om niet alleen  jouw eigen weg te

durven gaan


groet je de engelen

lief mijn dagen

zijn niet altijd meer

zo blij en vrolijk

als toen jij er nog was

maar ik vecht me door

de dagen en de nachten

zoals jij van mij verwacht

ik omarm de wereld

omdat ik jou niet

meer omarmen kan

groet je de engelen voor mij

zeg ze maar

dat ze heel blij met jou

daar boven

mogen zijn


het reuzenrad van onze liefde

de dans

van ons geluk

die we elke dag weer dansen

waar we zo gelukkig in zijn

is als een tango vol passie

omdat ik steeds

weer besef

hoe gelukkig we

samen zijn

hoe ik me kan warmen in jouw armen

terwijl de wereld

om ons heen

in zijn eigen

mallemolen verder draait


even maar was hij daar

even maar was hij verbonden

met het ander leven

zat hij daar

zo in zichzelf gekeerd

dat hij speelde met zijn gevoel

hij zocht contact met zijn geliefden

om te vertellen dat hij

nog bestond

er kwam geen reactie

op zijn woorden die hij schreef

ik zag zijn tranen

die over zijn gezicht gingen

toen hij begreep

dat niemand hem

nog horen kon

Hits: 67