groenehartpad10
daar was jij weer
verloren
na de dagen van zoeken
was jij daar
ineens zomaar
open armen
open gezicht
mij aankijkend
met de ogen die verlangen
om mij bij je te hebben
om voor altijd
bij mij te zijn
ik wil naar huis
verdwaald in de mist
zat ze aan tafel
bij haar zuster
die jarig was
ze was totaal
van de kaart
wist niet wat ze moest
keek ons aan en zei steeds
ik wil naar huis
omdat ik naar bed wil
ik keek haar aan
mijn moeder
die er even was
maar weer verdween in de mist
waar ze thuis was
twee handen
mijn moeder
zit bij haar zuster
die naar de andere wereld gaat
elke dag gaat ze haar haar toe
pakt haar hand
kijkt haar aan
zit stil verzonken in verloren gedachten
is blij dat haar zuster weer bij haar is
totdat ze beseft
dat haar zuster niet meer lang zal blijven
dan wil ze weg met de woorden
ik kan dit niet aanzien
ik wil naar huis
naar mijn eigen bed
ik ga naar mijn moeder
ze wil niet meer eten
ze wil niets meer drinken
het is genoeg voor haar
het leven was vol
maar nu is ze klaar
ze kijkt naar haar kinderen
die met tranen
in haar ogen naar haar kijken
als ze zegt
ik ga naar mijn moeder
daar zal ik
vast welkom zijn
verkeerd schuldgevoel
het ging echt niet meer
mijn moeder
die de grip op het leven verliest
langzaam haar weg zoekt
in de mist naar de uitgang
bij mij in huis
besloten dat ze
ergens anders moet wonen
waar voor haar plek is
terwijl ik haar daar achterlaat
ze heel verdrietig zwaait
verdrink ik in schuldgevoel
omdat ik nu alleen
naar huis ga
als je me maar niet vergeet
stil kijken naar haar
die daar zit
verzonken in de nevels van het leven
die haar omringen uit het verleden
kijk ik haar aan
met in mijn gedachten
als je me maar niet vergeet
dat ik je zoon ben
ze kijkt me aan
zegt dan
meneer wilt u even
het gordijn opendoen
waarop ik even heel stil ben
en dan zeg
natuurlijk mevrouw
met alle plezier doe ik dat
nu ik weer bij je ben
de lange avonden
in de wachtkamer
van geluk
waar het geluk
nog niet is aangekomen
staarde ik soms
zomaar naar buiten
zonder te beseffen
waar ik naar uitkeek
totdat jij ineens
uit een verleden
in mijn hart verscheen
waardoor ik
ineens weer bij je ben
als de nacht zijn tijd stil laat staan
de laatste momenten
in de stilte van de tijd
even nog geopende ogen
nog even zeggen
dat het goed is
dat je gaat
zacht strelen
van de handen
van je gezicht
de laatste zucht
de tijd staat
voor even stil
je vroeg me waar ik heen ging
je stond daar
te wachten
met de tranen
in jouw ogen
geen vragen
om verder te gaan
met de tijd
afscheid genomen
waarbij je vroeg
waar ik heen ging
waarop ik alleen maar zei
geen idee
maar ergens kom ik thuis
waar ik welkom blijk te zijn
Hits: 10