groenehartpad4

nu de avond zijn licht aandoet

de lichtjes

in jouw ogen zijn gedoofd

je was in rust

toen je het leven verliet

ik keek je aan

in de stille momenten van de pijn

het besef dat ik jouw stem

nooit meer horen zal

terwijl de tranen beginnen te stromen

doet de avond zijn lampjes aan

door de sterren te laten stralen

om me te vertellen

dat jij daar veilig zult zijn

even was de hoop er

heel even was er de hoop

heel even maar was er het gevoel

van dat het zou lukken

tussen jou en mij

tot de afstand in leeftijd

in afstand

liet merken

dat het tussen ons

niet echt werken zal

omdat we daardoor niet echt

elkaar leren kennen

kunnen laten zien we werkelijk zijn

eenzaam op mijn eiland

verlaten in de stilte van de liefde

in de eenzaamheid

van het moment

waarin ik jou verloor

door de stilte van de tijd

waarin geen tranen

meer te vinden zijn

die de eenzaamheid

na een lange tijd samen

verzachten

om te leren dat

alleen verder gaan met leven

in eenzaamheid zal zijn

als de momenten voorbij zijn

even maar ben ik in gedachten bij jou

even maar weet ik dat

jij en ik niet samen gaan

verlies ik jou in de tijd

zonder te beseffen

dat het niet langer gaat

even maar kijk ik je aan

vraag ik je om even te luisteren

naar mijn adem

om te beseffen dat ik ga

voor altijd

waarom verlies ik jou langzaam

langzaam neemt de tijd

zijn tol

ontmoeten in het onbekende

veel contact samen

totdat langzaam

de tijd het begin verdwijnen laat

langzaam steeds minder betrokken

langzaam verliezen we elkaar

in de tijd

wegens afstand en het niet

bij elkaar kunnen zijn

je verviel in stilte

de zee van de liefde

die ons raakte

waarin wij samen verstrikt raakten

door de storm van genot

van het samen zijn

totdat ineens

de zee stil leek te vallen

jij jezelf verloor in de stilte

van niets meer willen zeggen

omdat onze liefde

voor jou te veel

bleek te zijn

ze is nog over

heel stil kijkt ze door het raam

van de beslagen mist in haar hoofd

ze hoort het aan

haar laatste zus van 8 zussen

is overleden

ze beseft het maar half

dat ze nu nog de enige is

van het gezin waar ze deel van was

ik kijk haar aan

weet dat ze het niet beseft

dat ze vanaf nu

nog eenzamer zal zijn

ogen open in de nacht

gesloten gedachten

die maar rondcirkelen in mijn hoofd

de beloftes aan de tijd

die niet meer komen zal

de stilte van de rust

die voor altijd lijkt te zijn verdwenen

omdat ik nog steeds

zoek naar de antwoorden

die niet meer komen

die er niet meer zijn

verder dan dit moment

net iets verder gegaan

met de liefde die

er is opgebloeid

beseffen dat het niet zal gaan

jij en ik voor altijd bij elkaar

jouw verlangens en wensen

passen niet bij die van mij

de afstand is niet te overbruggen

het is goed om samen

te besluiten

om alleen verder dan dit moment

verder te gaan

het leven dat wacht

het is stil in de kamer

waar hij ligt te wachten

de zuurstofapparaat maakt

bijna geruststellend zijn geluid

dat af en toe de stilte doorbreekt

ik zit naast hem

hou alleen maar zijn hand vast

kijk hem aan in  alle rust van de tijd

zit daar samen met hem

in de kamer waar het leven wacht

totdat de dood hem komt halen

omdat zijn leven op deze wereld

is volbracht

de geheelde kringloop

heel rustig rusten

wachten op het lot

dat ons rest

de laatste dagen

van het leven

waarin wij samen zijn

nog even als vader en zoon

elkaar vast houden

nog even samen zijn

totdat de dood jou komt halen

totdat de kringloop

via mij verder zal gaan