huis4
ze ziet alles
de ogen van de straat
zien alles wat er gebeurt
zien alles wat er was
ze observeren het leven
zoals alleen zij dat kan
ze weet van iedereen in haar straat
alles wat ze weten wil
zodat haar leven
zich niet met leegte
vullen zal
schitteren in haar zijn
gevangen moment
van haar
die daar stond mooi te wezen
onverwachts ving ik haar schoonheid
die verborgen was
in haar onverwachtse houding
die gevangen op beeld
ineens haar zo liet schitteren
in het moment van zijn
gevecht tegen het onrecht
gevochten
tegen de woorden
die mijn raakten
de woorden
die maakten dat ik me
zo onbegrepen voelde
dat ik niet begreep
wat er aan de hand was
omdat ik niet heb begrepen
dat jij en ik
niet voor elkaar gemaakt waren
verlangen naar dat wat komen gaat
de spanning
op zijn gezicht
om wat komen gaat
die hij verbergt
omdat hij dat niet wil laten zien
draait hij zich weg van ons
zijn vaders
omdat hij weet
dat we hem beter kennen
dan hij ooit
beseffen zal
als alles al gezegd is
het gesloten hart
dat we beiden delen
na de verloren tijd
van onze liefde
de vragende blik
in elkaars ogen
die zeggen dat er niets meer te zeggen is
dat alles wat gezegd moest worden
is besproken
in de nachten
van praten
om weer bij elkaar te komen
dan mag hij gaan
de lange nachten
van praten over de eenzaamheid
die hij voelt
de tranen die hij heeft laten vallen
omdat hij niet meer weet
wat hij moet
wij als vaders
stonden steeds bij hem
in zijn laatste strijd
totdat hij van ons te horen kreeg
dat hij mocht gaan
met al zijn bagage
naar daar waar hij
hoopt gelukkig te zijn
wachten op de liefde
glimlach op zijn gezicht
kijkt hij de wereld in
zonder van zijn plek te komen
zonder te proberen
om weer hier te zijn
hij kijkt naar een ieder
die voorbij gaat
in de hoop dat hij gezien gaat worden
dat de liefde voor hem
ontwaakt
slechts een pleister
slechts een pleister
op mijn blauw geslagen hart
van verlangen
die telkens weer
alleen achterblijft
zonder dat iemand zegt
ik blijf bij jou
voor altijd
zijn betoverende lach
magische vonken
alsof er niets meer is
verdreven zijn de wolken
de tranen van de regen
ineens
was er zijn lach
die mij terug bracht
naar mijn lach
Hits: 15