ingewikkeld1

 

gevonden schatten

samen onderweg

in het leven

aanraken van dat wat we

samen vonden

kijken naar de schatten

van ons leven

die we samen

hebben gebonden

tot een rijk

verleden

waarin wij samen

elkaar

hebben gevonden


 gevangen tranen van het strand

  zachtjes met mijn hand

door het zand woelen

het aanraken van 

de verloren tranen

die ik al heb gehuild

in de dagen dat ik wist

dat jij moest gaan

verstilde momenten

van het verbonden zijn

aanraken van de 

verloren schatten

op het strand

die me zo de aarde laten voelen

dat ik er nog ben

zonder jou

de weg verder moet gaan

een klein eerbetoon

aan jou gemaakt

met de

gevangen tranen 

van het strand

die ik 

in die dagen

vond


twee kanten

de zaak met jou

van allerlei kanten bekeken

gepraat totdat 

we erbij neervielen

toch bleef jij 

op jouw eiland 

ik op de mijne

geen mogelijkheid

om samen 

over de streep 

te komen

de zachtheid 

tegen de hardheid

we kwamen niet verder

dan dat

terwijl ik besef

dat de liefde

blauw is geworden

tussen ons

bleken onze 

gedachten

gestrand in 

het niet kunnen 

bereiken 

van elkaar


(bij dit kunstwerk 2 flarden)

spoor van bloemen

de sterren die

er altijd zijn

die mijn hart

aanraken in de nacht

omdat ik even

in gedachten

jouw dan raken mag

stille getuigen

van mijn liefde

de bloemen

die ik telkens weer

bracht

om zo te weten

dat jij en ik

ooit samen

waren

-0-

kleine stapjes naar de grote ster

kleine stapjes maken

om zo langzaam

bij de grote ster te geraken

teder haast

de weg volgen

met mijn ogen

daar waar de kleine ster

de grote raakt

om zo te laten rusten

wat ooit

voor ons

zo dierbaar was


retour afzender

dwalend door het heden

kijk ik naar de golven

van de zee

die steeds als ze

het land aanraken

iets achterlaten

als een onwelkom

postpakket

sturen ze het

in de zee gegooide

afval

terug naar de afzender

die dus zijn eigen

troep

terug ontvangt


verdwenen sporen

dwalen door het leven

waarin ik me soms zo verbonden voel

met dat wat er te zien is

bungelend tussen gisteren en morgen

verdwijn ik soms

ineens in het gemis

de sporen die 

er altijd waren

die mij met iedereen

verbond

zijn dan verdwenen

omdat ik even 

de weg in mijzelf

niet vond


levensader

mijn leven

loopt niet altijd

even over het

rechte pad

gevangen in de uren

van de dag

kijk ik soms

achterom

om te zien

dat mijn pad

gekronkeld

was


(bij dit kunstwerk 2 flarden)

soms is het leven niet zo lief

de liefde

die mij elke dag weer raakt

omdat ik in jouw ogen

kijken mag

bezie ik soms jouw ogen

waarin geschreven staat

elke traan

elke lach

die soms er voor zorgden

dat het leven

voor jou niet altijd

even goed verliep

de gevechten in het leven

met jou heeft gemaakt

zorgt er juist voor

dat jouw liefde me

veel dieper raakt

-0-

sporen van de zee

al lopend langs het strand

zie ik het ontstaan

de gedachten

aan de sporen

van de zee

overweldigend

raakt het mij

omdat ik zie

wat de zee

allemaal

word aangedaan


terug in mijn kindertijd

dwalend langs het strand

waar de zee en zon

mij weer terug brengen

naar mijn jeugd

zie ik mijn speelgoed

aangespoeld liggen

van heel lang geleden

geniet ik weer

van het kind

dat ik in mezelf

terug vind


kleurrijk in de knoop

toen het leven

mij de uitdaging gaf

om de knoop die

was ontstaan te ontwarren

begon ik de knopen

op kleur te selecteren

zodat het leven

ineens

een kleurrijke

knoop voor mij was


landschap in het klein

een landschap ontstaan

als een dans van

de elementen

ik zie de steden

ik zie een rivier

die door mijn land gaan

het hele landschap

van het leven

zie ik hierin gevangen

waarin ik mijn

eigen

stroom zal gaan


de rode draad in mijn leven

 mijn kindertijd

gevangen in een

rood eendje

waarin ik nog

gewoon zijn kon

die ik mocht zijn

de ontdekkingen 

in de puberteit

waarin ik soms 

tegen mijn zin 

de dingen deed

die ik niet wilde

de dagen dat ik

mezelf

uit een knoop moest 

ontwarren

omdat het zo 

ingewikkeld was allemaal

de toppen en de dalen

die ik genomen heb

om uiteindelijk

vol tevredenheid

terug te kunnen kijken

op wat ik nu ben

op dit moment

halverwege de rode draad

in mijn leven


ongebonden

 de eenvoud

van het zijn

het verwarren van 

de dagen 

met de nachten

het vinden 

van de rust 

in de ongebondenheid

die me raakt

stil kijken

zonder me af te vragen

waarom het zo is 

als het is

het zo gaat 

zoals het gaat

omdat waar ik ook

zal zijn

jouw bloemen van liefde

met mij mee gaan


( bij dit kunstwerk 2 flarden)

afscheid voor altijd

het samen zijn

in de tijd

waar wij vochten

voor ons geluk

het leven dat we deelden

laten we nu gaan

jij gaat jouw weg

ik ga de mijne

om zo mijn armen

om mijn nieuwe leven

te slaan

-0-

golven van verlaten

stille tranen

die langzaam

de grond aanraken

daar waar

onze achtergelaten

voetsporen van ons samen

nu in hun enkelvoud

verdergaan

de tweedeling

die nu is ontstaan

door het jou te moeten laten gaan

naar daar waar

ik nu even

alleen verder moet gaan


omarm me even

trage momenten

van het leven

waarin de

schatten van toen

weer even

terug komen bij mij

ik kijk je aan

vraag je

om me even

te omarmen

voordat ik

weer alleen

het leven in ga

Hits: 135