ingewikkeld1
gevonden schatten
samen onderweg
in het leven
aanraken van dat wat we
samen vonden
kijken naar de schatten
van ons leven
die we samen
hebben gebonden
tot een rijk
verleden
waarin wij samen
elkaar
hebben gevonden
gevangen tranen van het strand
zachtjes met mijn hand
door het zand woelen
het aanraken van
de verloren tranen
die ik al heb gehuild
in de dagen dat ik wist
dat jij moest gaan
verstilde momenten
van het verbonden zijn
aanraken van de
verloren schatten
op het strand
die me zo de aarde laten voelen
dat ik er nog ben
zonder jou
de weg verder moet gaan
een klein eerbetoon
aan jou gemaakt
met de
gevangen tranen
van het strand
die ik
in die dagen
vond
twee kanten
de zaak met jou
van allerlei kanten bekeken
gepraat totdat
we erbij neervielen
toch bleef jij
op jouw eiland
ik op de mijne
geen mogelijkheid
om samen
over de streep
te komen
de zachtheid
tegen de hardheid
we kwamen niet verder
dan dat
terwijl ik besef
dat de liefde
blauw is geworden
tussen ons
bleken onze
gedachten
gestrand in
het niet kunnen
bereiken
van elkaar
(bij dit kunstwerk 2 flarden)
spoor van bloemen
de sterren die
er altijd zijn
die mijn hart
aanraken in de nacht
omdat ik even
in gedachten
jouw dan raken mag
stille getuigen
van mijn liefde
de bloemen
die ik telkens weer
bracht
om zo te weten
dat jij en ik
ooit samen
waren
-0-
kleine stapjes naar de grote ster
kleine stapjes maken
om zo langzaam
bij de grote ster te geraken
teder haast
de weg volgen
met mijn ogen
daar waar de kleine ster
de grote raakt
om zo te laten rusten
wat ooit
voor ons
zo dierbaar was
retour afzender
dwalend door het heden
kijk ik naar de golven
van de zee
die steeds als ze
het land aanraken
iets achterlaten
als een onwelkom
postpakket
sturen ze het
in de zee gegooide
afval
terug naar de afzender
die dus zijn eigen
troep
terug ontvangt
verdwenen sporen
dwalen door het leven
waarin ik me soms zo verbonden voel
met dat wat er te zien is
bungelend tussen gisteren en morgen
verdwijn ik soms
ineens in het gemis
de sporen die
er altijd waren
die mij met iedereen
verbond
zijn dan verdwenen
omdat ik even
de weg in mijzelf
niet vond
levensader
mijn leven
loopt niet altijd
even over het
rechte pad
gevangen in de uren
van de dag
kijk ik soms
achterom
om te zien
dat mijn pad
gekronkeld
was
(bij dit kunstwerk 2 flarden)
soms is het leven niet zo lief
de liefde
die mij elke dag weer raakt
omdat ik in jouw ogen
kijken mag
bezie ik soms jouw ogen
waarin geschreven staat
elke traan
elke lach
die soms er voor zorgden
dat het leven
voor jou niet altijd
even goed verliep
de gevechten in het leven
met jou heeft gemaakt
zorgt er juist voor
dat jouw liefde me
veel dieper raakt
-0-
sporen van de zee
al lopend langs het strand
zie ik het ontstaan
de gedachten
aan de sporen
van de zee
overweldigend
raakt het mij
omdat ik zie
wat de zee
allemaal
word aangedaan
terug in mijn kindertijd
dwalend langs het strand
waar de zee en zon
mij weer terug brengen
naar mijn jeugd
zie ik mijn speelgoed
aangespoeld liggen
van heel lang geleden
geniet ik weer
van het kind
dat ik in mezelf
terug vind
kleurrijk in de knoop
toen het leven
mij de uitdaging gaf
om de knoop die
was ontstaan te ontwarren
begon ik de knopen
op kleur te selecteren
zodat het leven
ineens
een kleurrijke
knoop voor mij was
landschap in het klein
een landschap ontstaan
als een dans van
de elementen
ik zie de steden
ik zie een rivier
die door mijn land gaan
het hele landschap
van het leven
zie ik hierin gevangen
waarin ik mijn
eigen
stroom zal gaan
de rode draad in mijn leven
mijn kindertijd
gevangen in een
rood eendje
waarin ik nog
gewoon zijn kon
die ik mocht zijn
de ontdekkingen
in de puberteit
waarin ik soms
tegen mijn zin
de dingen deed
die ik niet wilde
de dagen dat ik
mezelf
uit een knoop moest
ontwarren
omdat het zo
ingewikkeld was allemaal
de toppen en de dalen
die ik genomen heb
om uiteindelijk
vol tevredenheid
terug te kunnen kijken
op wat ik nu ben
op dit moment
halverwege de rode draad
in mijn leven
ongebonden
de eenvoud
van het zijn
het verwarren van
de dagen
met de nachten
het vinden
van de rust
in de ongebondenheid
die me raakt
stil kijken
zonder me af te vragen
waarom het zo is
als het is
het zo gaat
zoals het gaat
omdat waar ik ook
zal zijn
jouw bloemen van liefde
met mij mee gaan
( bij dit kunstwerk 2 flarden)
afscheid voor altijd
het samen zijn
in de tijd
waar wij vochten
voor ons geluk
het leven dat we deelden
laten we nu gaan
jij gaat jouw weg
ik ga de mijne
om zo mijn armen
om mijn nieuwe leven
te slaan
-0-
golven van verlaten
stille tranen
die langzaam
de grond aanraken
daar waar
onze achtergelaten
voetsporen van ons samen
nu in hun enkelvoud
verdergaan
de tweedeling
die nu is ontstaan
door het jou te moeten laten gaan
naar daar waar
ik nu even
alleen verder moet gaan
omarm me even
trage momenten
van het leven
waarin de
schatten van toen
weer even
terug komen bij mij
ik kijk je aan
vraag je
om me even
te omarmen
voordat ik
weer alleen
het leven in ga
Hits: 147