jeugd1

breng me niet uit mijn evenwicht

balancerend op mijn onvermogen

van het willen kunnen

van het in balans blijven

totdat ik weer

normaal lopen kan

word ik omringt door

zoveel invloeden

dat het soms lijkt

dat ik al balancerend

uit mijn evenwicht

op de grond val

even een goed gesprek

onze zoon was er helemaal klaar mee

dat geloop door de stad

hij vroeg aan één van zijn pappa’s

of ze even een goed gesprek konden voeren

omdat hij dat nodig vond

heel dapper ging hij zitten

jij nam tegenover hem plaats

zijn opmerking dat zijn voetjes ijs wilden

omdat ze zoveel hadden gelopen

dat het nu tijd was om het beloofde ijsje te eten

bracht hij met een stalen gezicht

ik durfde jou niet aan te kijken

bang dat jij net als ik

in lachen uit zou barsten omdat we zo

genieten van dat joch

dat zomaar in ons leven mocht komen

uit het land van de zon

we praten zo leuk samen

onderweg met mijn liefste

die ik nog maar net ken

uitproberen hoe het is

om lange tijd samen te zijn

zitten we samen

in de stad van de liefde

naast elkaar

te beseffen dat we

elkaar eigenlijk niets

hebben te vertellen

dat onze gesprekken

steeds vaker via de

telefoon blijken

te gaan

hoopvol

terwijl ik zo maar

wat zit te kijken

naar de beelden die ik

gevangen heb

zie ik ineens deze foto

die me zo diep raakt

de verwachtingsvolle blik

die dwars door mijn ziel gaat

ik raak hem aan in mijn hart

besef ineens dat hij daar zat

terwijl ik deze foto heb gemaakt

zoals een ieder van ons

daar kan zitten

die door het leven ineens

zomaar te hard worden geraakt

zachte geuren van liefde

verlaten dagen

van de liefde

waarmee ik altijd leefde

de zoete geur van verlaten zijn

omdat ik niet meer jou

in mijn armen mag dragen

stil kijk ik naar de rozen die

nog altijd bloeien bij jouw graf

waarin mijn liefde voor jou

een plek vonden

waar ik wist dat ik

nog meer van jou hou

dan ik ooit beseffen

kon

verloren hart

onze liefde

dat langzaam zijn dagen met de tijd slijt

raakt me nu nog meer aan

terwijl ik naar je kijk

die daar zit tussen

alle sloten waarin de liefde

voor altijd bezegeld is

ik raak zachtjes met mijn stem

jouw naam aan

vraag je om nog even stil te staan

bij de liefde die er tussen ons altijd was

kijk je aan of ons verloren hart

van de liefde

weer opnieuw

voor elkaar kan gaan slaan

omdat vriendschap meer is dan woorden

gevangen de vriendschap

in twee namen die voor mij

zoveel betekenen door wie ze zijn

hun liefde heeft mij

diep van binnen geraakt

dat hun vriendschap

voor mij eeuwig in mijn hart is opgesloten

daarom een slotje gehangen

daar waar de liefde altijd zijn zal

zodat mijn liefde voor hen

altijd ergens veilig is opgeborgen

zodat ik weet

dat ik altijd bij hen

in de storm van het leven

schuilen kan

ben je alleen

terwijl ik aankom

met mijn bos bloemen

voor een jarige vriendin

klop ik aan haar deur waar de vriendschap

altijd warmer is dan de zon

terwijl ze de deur opent

kijkt ze me aan

vraagt me of ik alleen ben

terwijl ik net mijn liefste

heb moeten laten gaan

naar het land waarvan niemand

terug komen kan

ik kijk haar aan

zeg dan zonder na te denken

nee hoor mijn lief is altijd bij mij

in mijn hart daar waar hij hoort te zijn

bijna heilig

bedelend om geld

staat ze daar

met de vraag in haar ogen

of ze blijven mag

haar leven

verwoest door de tranen

van het verleden

staat in haar ogen geschreven

zonder dat ze nog om

liefde vraagt

er is geen lied om nog te zingen

laat in de avond

dwalend over straat

sta ik te dromen bij

de gedachten dat jij weer bij mij

zal zijn

wetende dat ons lied

niet meer hoeft te worden gezongen

omdat jij nooit meer

bij mij kan zijn

zing ik zachtjes het lied

van verlangen in mijn hart

dat nu zo leeg en eenzaam

blijkt te zijn