jeugd2
dans de mystiek
onbevangen momenten
van geluk
gezien in de magische dans
van de mystieke verlangens
van het samen gaan
het vangen van het licht
in de bol van geluk
dansend door de tijd
heeft hij mij gevangen
in zijn ogen
waar de mystiek
van de magie
geschreven stond
omdat ik niet durf
angst om je te vragen
bij mij te komen
bang voor de gevoelens
die misschien ontstaan
omdat je me misschien meer
gaat raken dan ik wil toestaan
kijk ik vanuit mijn
gevangen gedachtes
naar jouw ogen
waarin ik de vraag om liefde
steeds geschreven
zie staan
weerspiegeling van de gedachten
langzaam dwarrelen
mijn gedachten mijn
venster van het heden binnen
ik zie soms de kronkels
die zijn ontstaan
terwijl ik ergens zomaar was
mijn gedachten over wat ik
anders kon doen
als ik de oprechte gedachten
die ik had
waren vertroebeld
door het gevoel van het
verloren moment
gevangen moment van eenzaamheid
dromen over
het leven dat tot dusver
mij heeft ingehaald
de dromen die ik verloor
omdat ik weer eens te snel
de nacht wilde verlaten
het achterlaten van mijn dierbaren
die ik werkelijk heb gemist
geen gevoel meer
over wat was
maar wat komen zal
sta ik te staren naar het pad
dat vervuld met eenzaamheid
naar mijn toekomst
lopen zal
waar ik een dichte deur verwachte
gevraagd om mijn verleden
te omarmen
daar waar ik de keus nam
om alleen verder te gaan
voorzichtig toch terug gestruikeld
in het verlangen naar daar waar ik
zo graag wil zijn
daar waar ik een dichte deur verwachte
bleek ineens
de deuren wijd open te staan
om mij binnen te laten
in het licht
waar ik omarmt met liefde
weer welkom bleek te zijn
het duivenmannetje
geen gebrek aan liefde
die hij steeds geven zal
zijn armen waren groter
dan zijn hart soms kon zijn
voor de liefde die hij gaf
aan zijn geliefde duiven
gevangen in de tijd
staat hij daar
omringt door de liefde
die hij zo graag
van een mens
ontvangen had
dansend door het leven
ondanks alle pijn
dat mijn hart heeft gebroken
mijn ziel heeft gekraakt
het licht in mijn ogen
heeft proberen te doven
dans ik de dans van het leven
met mijn armen
omarm ik de leegte
die is ontstaan
dans ik alsof er geen einde bestaat
aan geluk dat altijd weer
mijn leven aanraakt
afgespoeld verdriet
terwijl ik in gedachten
nog steeds jouw naam zeg
waar ik soms alleen blijk te staan
roep ik zachtjes tegen
de regen of hij mijn tranen
mee wil nemen
naar de zee
waar alle tranen van het gemis
van een ieder samen komen
om zo te proberen wederom
vrij van verdriet
zonder jou verder te
kunnen leven
mijn tranen nemen een vlucht
gedachten aan jou
die langzaam steeds
vaker mijn hart aanraken
het verdriet om
de verkeerd gemaakte keuze
om elkaar te laten gaan
denk ik soms zomaar
dat ik je bellen moet
naar je toe moet gaan
om uit te spreken
dat mijn gevoelens
niet willen verdwijnen
omdat mijn tranen
mijn vlucht niet meer
kunnen rechtvaardigen
waardoor ik jou liet gaan
nog even met je praten
soms vraag ik me af
waarom er geen luikje is
naar de hemel waar je
kan vragen of je nog even
met je verloren geliefdes praten kan
zomaar even zeggen
wat je nog zeggen wilde
nog even de ogen zien
die zoveel liefde uitstraalden
soms zou ik nog zo graag
even met je praten
dat ik je zo mis
in de dagen
Hits: 72