jeugdengel2

even terug

even terug in de straat

waar alles ooit begon

waar ik jou voor het eerst

echt zag

waar ik jouw liefde niet begreep

jij mijn hart niet kon volgen

even terug in de tijd

waar ik samen met jou

zo gelukkig

bleek te zijn

zelfs de hal heeft zijn kleur niet verloren

dwalen door de straat

waar jij en ik

zo gelukkig waren

waar onze liefde

voor het eerst

werd benoemd

van altijd samen zijn

terug in de hal van toen

waar we zo vaak stonden te zoenen

waar we elkaar vonden in de

nachten van het verlangen

de kleuren waren er nog net zo sterk

als toen wij onze liefde

voor het eerst beleefden

met die eerste zoen

beslagen ramen naar het verleden

stil kijken

naar dat wat was

de mist die is opgetrokken

waar alleen nog maar

de woorden gisteren staan

kijken door de beslagen ramen

van het verleden

waarin ik mezelf zo heb ontmoet

in wat ik werkelijk

bleek te zijn

aangeraakt met de liefde

in mijn hart

om zo het verleden te laten rusten

in de stilte van de mist

die langzaam mij aanraakt

vreemde namen bij onze bel

daar waar onze liefdesleven

zijn begin vond

waar we samen onze namen

hebben neergezet als eerste

symbool van onze liefde samen

waarvan we beiden wisten

dat we nooit meer zonder

elkaar zouden kunnen gaan

bleek de liefde te scheuren

doordat ik

vreemde namen bij onze bel zie staan

waar ooit eens onze namen

waren omcirkeld met een hart van verlangen

scheuren in mijn jeugd

langzaam komen er barsten

in de glazen ramen

van het verleden

komen er deukjes

in de tijd waarvan ik dacht

altijd veilig te zijn

langzaam breekt alles door

zie ik ineens

hoe het echt was

sluit ik mijn ogen

mijn hart voor de waarheid

die veel te hard voor mij

blijkt te zijn

niet nummer twee

lief

nu ik jou heb leren kennen

weet wie je bent

hoe je naar mij kijkt

voel ik je hartslag kloppen

voel ik jouw hart

mijn naam zeggen

kijk ik naar jouw gezicht

raak ik je zachtjes aan

zeg ik heel teder

eindelijk ben ik voor iemand

nummer één

terwijl ik altijd

een nummer twee dacht

te zullen zijn

als de mist verdwenen is

als de mist is verdwenen

in mijn geest

in mijn hart

als langzaam

de zonnestralen mijn

hart weer aanraken

langzaam het zicht

weer ineens helder is

kijk ik naar een andere wereld

met een hele ander heldere

blik

dan zie ik je kijken

stil moment

van ons samen

we kijken elkaar aan

zonder iets te zeggen

raken onze ogen

elkaar even aan

raken we verstrikt in ons verlangen

weer bij elkaar te zijn

samen kijken naar de liefde

die tussen ons

telkens weer

blijft ontstaan

verdwenen brieven van de liefde

geschreven woorden

over de liefde die niet kwam

maar wel wilde komen

geschreven woorden

over verdwenen hoop

over verloren dromen

over dat we samen zouden zijn

verloren woorden

van de liefde

die wel het papier vonden

maar niet het hart konden bereiken

waarvoor ze geschreven zijn