kerstflarden1

stil verlaten huis

het huis
eens zo vol met alles
wat kerstfeest
kon zijn
nu leeg
zonder gezelligheid
zonder sfeer
zonder iets
dat vrede brengt
het huis
eens zo vol
met liefde
de kribbe en de stal
ineens is er niets meer
het ouderlijk huis
waar ik zo graag kwam
is inmiddels een bouwval


twinkel
kleine sterren die overal stralen
in de ogen
van het onschuldige kind
zomaar zijn
ze ontstaan
omdat ze weten
dat de liefde
vrede brengt


het lichtpuntje
de lichtpuntjes
in mijn leven
die er altijd zijn
die ik elke nacht
weer zie
even aanraak
met mijn dromen
de belofte
van het licht
dat er
altijd is
de knipoogjes
van de maan
die naar me straalt
laat deze kerst
een kerst vol
lichtpuntjes zijn


het heeft geen zin om op de klok te kijken
de uren van dit jaar
verstrijken langzaam
de tijd kent
zo zijn eigen dwangmatigheid
ik moet er soms naar luisteren
ik moet het soms aangaan
de uren zijn niet van mij
ik mag er alleen
deelgenoot van zijn
ik kijk
ik vraag
en weet
het heeft geen zin
om naar de klok te kijken
de tijd verstrijkt
zo is het weer
het einde van het jaar


het kind bij de kerstboom
stil kijkend
naar de ballen
met hun weerschijnend licht
kijkt hij rond
neergelegd in een kribbe
waar hij ook
omringd met hooi
een ezel en een os
ligt
vraagt hij met zijn ogen
aan ons
wat er nou werkelijk
mis in de wereld is


ik raak je bijna aan
trillingen in de lucht
de nacht die zijn
melancholie laat komen
die langzaam
zijn armen strekt
om je aan te raken
met het gevoel
van even samen
van even bij elkaar
ik raak je bijna aan
zonder dat jij
dat beseffen kan


zo heeft opa ook kerst
(een lange kerstflard)
drukke dagen voor de kerst
boodschappen doen
hollen en vliegen
dan het feest voor hem
het maken van kerststukjes
omdat hij dat zo graag wil
samen aan tafel
hij aan het stoeien met
dennengroen en hulst
met versieringen
om een mooi bakje te maken
hij kijkt heel erg gespannen
van de inspanning
hangt zijn tong uit de mond
onze kleine jongen van zes
dan kerstavond
optuigen van de boom
de ballen
elk met hun eigen verhaal
de piek die hij torenhoog erop
mag zetten
de kerststukjes staan door het huis verspreid
maar die van hem staat
gewoon nog waar hij hem heeft gemaakt
ineens zomaar staat hij daar
met zijn jas aan helemaal klaar
we kijken elkaar aan
hij vraagt of we met hem mee gaan
we volgen hem maar
hij draagt zijn kerststukje trots
in zijn armen
we lopen door menige straat
dan ineens staat hij stil
bij het kerkhof
waar zijn opa begraven ligt
hij opent het hek
kijkt wat bang
maar gaat toch
naar het graf
helemaal achteraan
veegt een klein stukje
schoon van het graf
zet zijn kerststukje
er vastberaden neer
ontsteekt de kaars
kijkt ons aan
zegt dan
zo heeft opa ook kerst
en weet hij dat ik hem
zo vreselijk mis
ik strijk door zijn haar
voel de arm van mijn
maatje voor levenslang
om me heen
huil de tranen
die al maanden niet meer
willen komen
ineens zomaar
omdat ik nog elke dag
zo mijn vader mis
omdat hij de dingen
zo goed kon verwoorden
zo goed doorzag.
samen met mijn twee mannen
terug naar huis
mijn hart vrij van verdriet
deze kerst is door mijn kleine man
een kerst zoals ik
hem nog nooit eerder heb gezien


de sleutel van kerst
een eenzame traan
bevroren op mijn wang
kerstmuziek
die me niet meer raakt
witte wereld van nep sneeuw
gebraden kalkoenen
meer water dan vlees
witte en rode kaarsen
die nauwelijks nog branden
kerstboom
van plastic met nep dennengeur
ineens zomaar
jouw hand die me aanraakt
het hart dat vraagt
ineens zomaar
een bewaarde sneeuwvlok
uit de diepvries
een kleine dennennaald
gevonden ergens achter de bank
kaarsen met sfeer die branden
kerstmuziek
gezongen live door een koor
kalkoen terug in het hok
we eten vegetarisch vlees
je kus die mijn traan ontdooien laat
ineens weet ik het de sleutel tot kerst
ben jij dit jaar


kerstdroom
de gouden sleutel
tot kerst ben ik
ergens verloren
onderweg
in dit leven
ik heb al overal gezocht
maar mijn hart
wil niet ontdooien
mijn gedachten
dwalen ergens
waar ze niet meer mogen zijn
dromen van het hart
dat niet meer klopt
dat niet meer vraagt
in mijn kerstdroom raak je me
nog heel even heel licht aan

kerstdroom (2)
zacht en teder
de sneeuwvlok
die valt
de kilte buiten
brengt de warmte
voor een ieder
in mijn hart


de sleutel tot (de) kerst (droom)
(drieluik over kerst)
deel 1
de sleutel
(advent)
vier kaarsen
staan te wachten
totdat de dag komen zal
dat alle kaarsen branden
in de hoop
dat jij
na een jaar
weg te zijn geweest
altijd blijven zal

deel 2
naar de kerst
( kerstavond)
ontstoken
duizenden lichtjes
om jou naar
mij te laten komen
om je er te laten zijn
de weg verlicht
wachten tot
jij thuis
zal zijn

deel 3
de kerstdagen

eerste kerstdag
hollen naar de ouders
samen praten
samen zijn
eten en drinken
zoals het zal moeten zijn
tweede kerstdag
samen met elkaar
aandacht voor elkaar
niemand van buitenaf
die ons bereiken kan
verzonken
verbonden
in onze kerstdroom
met elkaar


hoor de engelen zingen
hoor de engelen zingen
hun liederen
helder en klaar
ik brul er maar
wat doorheen
omdat ik
die engelen
niet echt
goed kan verstaan


in de nacht van lichtjes
de nacht van lichtjes
steek ik aan
op het balkon
diverse lampjes
om zo het leven
te laten weten
dat ik er ook nog ben
de nacht van lichtjes
spreek ik langzaam
mijn eigen verhaal
tegen de sterren
de maan
ik spreek met
stilte de woorden uit
heb me lief
dit kerstfeest
geef me alleen
maar goeds


dit kerstfeest
alle ex-geliefden
ten spijt
ik stuur jullie
mijn kerstgroet
via licht in de nacht
stuur mijn liefde
omdat ik
nog altijd jullie koester
omdat jullie kostbaar zijn geweest
dit kerstfeest ook
een groet aan de mensen
die langs kwamen
om mijn hart
even maar
aan te raken
maar weer gingen
omdat het niet ging
dit kerstfeest is de opening
naar iets nieuws
omdat ik nu zelf
wegging


(flarden uit een kerstbundeltje als kerstkaart)
engelen huilen soms eventjes
soms heel even regent het op aarde
de engelen huilen dan eventjes
omdat ze niet meer bij
hun geliefden kunnen zijn
even maar kijken ze dan naar de mensen
van wie ze zoveel houden
die ze elke dag nog missen
engelen huilen soms eventjes
eventjes raken ze dan met hun tranen
hun geliefden aan
ze vertellen dan dat ze over ze waken
dat ze altijd bij hun geliefden zijn


de engel vertelde het
in de late avond
van het moment
waarin jij en ik
samen zaten te praten
hoorde ik ineens een engel zeggen
dat het waar is wat er gebeurde
dat jij en ik
samen blijven
voor altijd


en als engeltjes even slapen gaan
na een lange dag van tobben en dwalen
over het leven met de dag
raak ik heel stil even
de engel op mijn schouder aan
zeg heel stil dank je wel
dat je mij door deze dag
veilig heen hebt geholpen
ik zeg dan heel zacht
ga maar even slapen
ik pas nu zelf wel even op
kus hem denkbeeldig op zijn hoofdje
streel zijn vleugeltjes heel zacht
vraag hem om straks weer terug te komen
op mijn schouder
om zo samen weer verder te gaan
de volgende dag


warme winter
stil slaat koning winter
de uren van de herfst
het land uit
langzaam
begint koning vorst
zijn tirade van de tijd
ik kruip lekker in mijn bed
dicht tegen jou aan
om zo de warmte te voelen
van nu voor even
voor altijd


zing dan omdat ik niet anders kan
december doet zijn jas aan
om mij zo te laten voelen
dat de eenzaamheid
toe kan slaan
de kaarten zijn klaar
en onderweg
de boom staat
de sterren hangen
de kaarsen branden
en ik zing keihard
ik zing vanuit mijn ziel
omdat ik niet anders kan

Hits: 225