klaar3
eeuwig vissen in de vijver van het leven
niet willen toegeven
dat ik naar jou verlang
dat ik jou in mijn armen wil
elke dag
elke nacht
blijf ik maar vissen
in de vijver van het leven
om zo maar niet
toe te hoeven geven
dat ik altijd
eigenlijk alleen maar naar
het samenzijn met jou
verlang
zweven door jouw dromen
je belde me op
om me te vertellen
dat het niet langer zo gaat
dat ik door je gedachten zweef
in jouw dromen elke nacht
dat je ineens beseft
dat je verliefd bent geworden
dat je bij mij wil zijn
ik slik
bedwing mijn tranen
die ik niet wil laten zien
zeg alleen
wat doe je dan daar nog
zorg dat je snel bij mij bent
verborgen engel van mijn dromen
de dromen
die ik elke dag weer heb
omdat ik in gedachten
dicht bij jou ben
denken aan de uren
die zonder jou verloren gaan
omdat we pas in de avond
bij elkaar mogen zijn
verscholen in de
geheimen van de nacht
ontmoeten we elkaar
waar anderen ons als duivels zien
terwijl wij dansen in de hemel
omdat we samen engelen zijn
smeken om weg te kunnen gaan
hoe me niet langer
gevangen in jouw onuitgesproken emoties
die je niet zeggen kan
die je me niet kan laten zien
waarin je verstrikt zit
omdat je niet anders kan
laat me dan los
laat me gaan
omdat ik niet langer tegen
de onuitgesproken gevoelens
die geen woorden kunnen vinden
kan
verscholen in het donker
niets zeggen
in de late uren van de nacht
niet meer praten
in de momenten van de dag
stil elkaar aankijken
zonder geluid
waarin onze ogen
de lichtjes
van ons hart zijn
waarin geschreven staat
dat jij en ik
samen zullen gaan
verlangen naar wat je bijna hebt gehad
stille avonden
waarin ik soms terug denk
aan de tijd van onbezonnenheid
samen onderzochten we
wat de liefde ons had kunnen geven
totdat de realiteit ons uit elkaar dreef
besloten om elkaar vaarwel
te zeggen
elk ons eigen weg te gaan
waarin wij verdwaalden
in liefdes die niet
jou en ik samen
bleken te kunnen zijn
als ik alleen naar huis ga
als ik
in de late nacht
naar huis ga
met alleen mijn schaduw
in de lichtplekken van de nacht
denk ik aan jou
die eens in mijn armen was
die altijd zei
dat hij eerder dan mij
weg zou gaan
dan kijk ik naar de hemel
zeg dan zachtjes
lief ik zou willen
dat je nog even bij mij
kon zijn
rusten in de armen van mijn moeder
de storm
van het leven
werd me even teveel
kon even niet meer rustig denken
aan dat wat mij bezig hield
de chaos in mijn hoofd was meer
dan compleet
totdat ik even weer
in de armen van mijn moeder
mocht zijn
die met haar zachte woordjes zei
dat alles weer goed zou komen
omdat altijd alles
weer goed blijkt te zijn
voordat
het einde daar zal zijn
opdat ze zal opstijgen
terwijl ik dwaal
door de stad die mij dierbaar is
daar waar jij woont
zie ik haar staan
in al haar grootheid
de koningin die zoveel
indruk heeft gemaakt
klaar om op te stijgen
naar nog een hoger niveau
dan ze voor mij al stond
de sluiers over mijn schimmig verleden
verborgen in de stille
gedachten van mijn denken
zitten de dingen
waar ik het minst trots op ben
die soms zomaar midden in de nacht
opkomen waarbij ik denk
wat dacht ik wel die ik was
wat heb ik soms toch raar gedaan
vraag ik me soms af
of ik toen wel wist
dat ik nog lang niet
aan jou en mij
toe was
in al zijn zijn
niets zeggen
in zijn totale zijn
stond hij daar
voor mij
met ogen die niets meer zeiden
die alleen maar doods
staarden naar daar waar eens
de liefde was
in al zijn zijn
stond hij verloren
in de wereld
waarin geen plek voor hem
bleek te zijn
ontworsteling aan dat wat was
gebonden aan de
tradities van het verleden
de relikwieën die me nog steeds
in hun band houden
gevochten om me los te maken
uit die muur
van beklemming
om vrij te kunnen ademen
om zo te ontdekken
dat het leven eigenlijk zonder
al die beperkingen
veel mooier kan zijn
Hits: 28