kloktijd1

zodat ik je altijd kussen kan

kijken in jouw ogen

de eerste kus die komt

langzaam beseffen

dat deze kussen heel anders zijn

dan de kussen met anderen

hiervoor

beseffen dat ik thuis gekomen ben

vragen of we samen zullen blijven

zodat ik jou

altijd kussen kan

gewoon even aan je denken

soms zomaar

ineens ben je er weer

denk ik zomaar even aan jou

soms op mijn lange dwaaltochten

door het leven

soms als ik zomaar op de bank zit

te kijken naar een film

dan stromen de tranen

over mijn wangen

omdat ik jou nog

steeds elke dag

mis

het vervagende rood van toen

beseffen dat wat was

niet meer is

de liefde

het verlangen

de passie

verdween in de nacht

van verlangen naar

iets anders

het blijven

zou ons beiden tekort doen

loslaten om het

vurige rood

te laten opbranden

als bodem voor een andere liefde

door niet meer samen te zijn

verborgen tussen het vuur

verborgen tussen het brandend verlangen

vind ik steeds weer de rust

als ik in jouw armen lig

als ik weer mezelf

terug vind in

de rust die ik dan heb

in mijn hart

omdat ik weer

even bij jou mag zijn

voor dat moment

voordat je weer

terug gaat

naar daar

waar je vader bent

tussen het prille groen van de herfst

verstopt in mijn leven

zit daar altijd mijn liefde

voor het leven

de humor om wat er is

kijk ik soms verbaasd om

wat ineens er is of gaat

raak ik de herfst in al zijn pracht aan

omdat ik steeds besef

dat de lente

ook weer mijn

hart aanraken zal

het beeld van verlangen

enkele momenten

in het leven

verlang ik naar bij jou te mogen zijn

dan zie ik de ruimte die me nu

zo dierbaar is

de vrijheid laten verdwijnen

in het altijd samen zijn

besef ik dat het verlangen

mij misschien wel kostbaarder is

dan het werkelijk

met jou

voor altijd samen zijn

als de maan gehuld is in mistige flarden

als de avond valt

in de stilte van de momenten

van het zijn

kijk ik naar jouw ogen

waarin ik mezelf weerspiegeld zie staan

raak ik langzaam even maar

jouw adem aan

kijk naar de maan

die door jouw liefde

zelfs zich hult in mistige flarden

van liefde

daar waar je niet kan zijn

daar waar jij niet kan zijn

ben ik nu

raak ik je aan

om je te laten voelen

dat er tussen jou en mij

geen afstand

hoeft te bestaan

dat je altijd waar ik ook bent

bij me zal zijn

dat je bij mij zal zijn

ondanks dat je daar waar ik ben

niet kan zijn

afgesloten van mijn gevoelens

net niet met  mijn tranen

bij mijn ogen kunnen komen

ondanks het intense verdriet dat ik voel

ondanks dat ik het zo diep van binnen voel

het bijna aan kan raken maar net niet

omdat ik jou verloren heb in de strijd

die niemand winnen kan

vecht ik met de tranen

die niet willen komen

als bevrijding van het verdriet

dat zo diep in mij zit

vraag ik jou om me

te leren hoe ik kan omgaan

met jou die er nooit meer is

gevangen momenten van denken aan

met het vullen

van het afvoerputje

van mijn herinnering

ruim ik steeds meer op

kom ik in mijn verleden

de nodige obstakels tegen

waar ik tegenstand aan bood

waarin ik achteraf

misschien wat milder had kunnen zijn

terugkijkend naar

die gevangen momenten van heel even

besef ik telkens weer

dat jij steeds terugkomt

in mijn gedachten

dat je nooit bent weggeweest