krachten3

alsof je niet weg bent geweest

late avond

de deurbel gaat

ineens sta jij daar

die ik jaren geleden

vaarwel heb gezegd

omdat het niet meer ging

tussen jou en mij

je kijkt me aan met tranen in je ogen

zegt dat je graag terug wil komen

je verslaving is opgelost

je wilt gewoon nu als de nieuwe ik

bij mij zijn

de liefde van ons leven

de dag dat wij hoorden

dat we een kindje kregen

als twee mannen met elkaar

vierden we het leven

zo blij als we waren dat het eindelijk was gelukt

hij kwam onze zoon

totaal onverwachts

kroop hij in ons hart

was hij daar

voor altijd met ons verbonden

ondanks dat wij niet zijn

biologische ouders waren

hoorde hij er voor altijd bij

de tranen van jou

stille momenten

van jou en mij

waarin we bespraken

dat het tussen ons

niet meer gaat

dat we beter af zijn zonder elkaar

de deur die ik sloot

nadat alles was gezegd

lieten de tranen die je liet vallen

horen in de stilte die ontstond

nadat ik was gegaan

ga maar naar daar

zijn laatste momenten

op het bed dat niet zijn bed was

zijn ogen die gesloten waren

omdat hij al niet meer echt er was

stille momenten

waarin zijn ademhaling er nog was

de zuurstoftank die zijn adem

ondersteunde zweeg bijna

totdat hij weg ging

na de woorden dat hij mocht gaan

(Foto : S. van den Berg)

starende ogen van de tijd

gekeken met de ogen

van de tijd

waarin  je mij

voorbij bent gegaan

waarin ik me verloor

doordat ik te lang

bleef kijken

naar dat wat

niet meer kan  zijn

alleen al door het zien

beeltenis

van een kat

die me doet denken aan toen

waar ik gelukkig was

met mijn twee katten

die in mijn hart

waren komen wonen

die bij wilden zijn

even terug in het toen

om te beseffen

dat het goed was

dat ze er toen waren

voor mij

ik ben er geweest

terug bij hem

de schim van het verleden

die nog steeds mijn hart bewaakt

zien dat er niets veranderd is

de puinhopen van toen

nu nog zichtbaar

zijn verslaving die niet te stoppen is

zichtbaar in restanten

die op de tafel liggen

doen me beseffen

ik ben daar al geweest

daar hoef ik niet meer

heen terug in die tijd

reflectie van het moment

de spiegeling

van dat wat ooit was

wat niet verdween

met de dromen

van de tijd

de gevangen reflectie van het moment

waarin ik mezelf

niet meer herkennen kan

omdat dat wat was

nooit meer zal zijn

wat het ooit was

in de stilte van de nacht

late avond

waar ik mezelf verloren ben

in jouw ogen

die naar me keken

die naar me straalden

die me lieten weten

dat ik er voor je zou zijn

jouw woorden

die nooit meer zouden zwijgen

om te zeggen

dat jij mij voor altijd

als de jouwe wil

werken aan de tijd

samen werken

aan de tijd

om samen te komen

in de dromen van de dagen

van dat wat ik ooit zag

wat kon zijn

vechten om te blijven

maar willen gaan

naar ons samen

om nooit meer alleen te zijn

in de wetenschap

dat samen zijn

mij kapot maakt

het verleden haalde me in

de tijd van jou

die ik wilde voor altijd

de verdwenen liefde

die zijn eigen pad ging

totdat ik hem tegenkwam

die net als jij leefde

deed me beseffen

dat ik daar ben geweest

dat daar geen plek

voor mijn liefde

voor mij

kan