krakow2
stil de stilte laten komen
de woorden die ik nu
zal spreken
in de kamer van
ons geluk
zullen geen antwoorden
meer krijgen
omdat jij niet meer
kan zijn
je ogen gesloten
alles had je al bedacht
je gaf antwoord op mijn vragen
in de keuzes van jouw liedjes
ik laat nu de stilte
maar heel stil komen
ik zal nooit wennen
aan dit gemis
de muzikant
ergens verscholen in de straat
van het leven
zit hij stil te zitten
bespeelt de melodie
van de dag
glimlachend kijk ik
hem aan
ben daarna
extra dansend
door het leven gegaan
omdat er altijd licht is
soms even mijn ogen sluiten
om even de duisternis te ervaren
soms gewoon even geen licht zien
omdat het te schel is aan mijn ogen
al sluit ik mijn ogen
ik weet dat
wanneer ik ze ook weer open doe
er altijd licht
te zien zal zijn
hoeveel kikkers nog
terwijl ik weg sta te dromen
in jouw ogen
besef ik ineens
hoeveel kikkers ik
al heb gekust
zonder de prins
tegen te zijn gekomen
daarom laten we
het maar weer proberen
kijken of deze kikker
als een prins kust
en zo de prins
tevoorschijn kan toveren
bezoek
samen gezellig aan de thee
pratend over onze levens
onze toekomst
ineens zit hij daar
de duif die alles hoort
die niet vergeet
te luisteren
onze verhalen
waarin hij
net niet
in thuis hoort
vertrokken naar de horizon
gedachteloos
staren
naar dat wat er nog was
kijken naar de toekomst
de weg die ik zal gaan
mijn spoor volgen
in het leven
om uiteindelijk
in de horizon
op te gaan
achtergebleven liefde
het verhaal verteld
zijn broertje gaf hij
aan zijn moeder mee
omdat hij dan niet
meer zo alleen zou zijn
niet wetende dat
zijn moeder
met alle ander vrouwen
en kinderen
de dood in werden gedreven
jaren later
legt hij een rode roos neer
op het spoor
om zo zijn liefde
te betuigen
aan hen die hij verloor
achter gebleven sleutels
het laten gaan
van jouw liefde
het hart dat
ik op slot heb gedaan
de verloren sleutels
die jij achterliet
zodat de deur
naar jouw hart
voor altijd
gesloten zou zijn
Hits: 66