licht1

gaten in het verlangen

verdwenen hartstocht

in de momenten

van het opnieuw gaan zoeken

naar de uren dat we niet samen zijn

verliezen van gevoelens

van verlangen

omdat de liefde

ineens verdwijnt

doordat het moment

van beslissen

ineens voorbij

blijkt te zijn

daar waar de prins verdween

zachtjes huilen

in de nachten van de dag

toekijken hoe een toekomst

langzaam verdwijnt

aan de horizon

waarin geen woorden staan

waar de gedachten

niet meer spelen met het spel

van samen wel of niet

daar waar de prins verdween

verdween de hoop

op ooit en misschien

verdwenen huis

alles opgepakt

om in te pakken

in de nieuwe uren van de tijd

waarin de uitdagingen

meer dan welkom zijn

stil bekijken naar de verloren

momenten van zijn

ingepakt huis

dat nooit een thuis bleek te zijn

maar even een tijdelijke veiligheid

waarin ik me niet

mezelf kon zijn

gesprekken in de late avond

terwijl het licht

langzaam dooft

de sterren hun lampjes

laten schijnen

ontstaat er langzaam een gesprek

waarin we kwetsbaar en open zijn

waarin we de gevoelens

van toen en nu bespreken

waarin we elkaar intens aanraken

met onze woorden

waarin we meer dan ooit

met elkaar verbonden zijn

waarom raakt het mij

verloren woorden

die ineens mijn ogen zien

de gevoelens die even

totaal verward raakten

in de netten van verlies

geraakte gedachtes

aan verlies wat niet was

wat niet kon zijn

maakt het bizar

dat ik totaal verward

kijk naar jouw woorden

waarin staat

dat jij gelukkig

met hem blijkt te zijn

laat het licht maar branden

geen duisternis

meer in mijn hart

de zon breekt door

ik zie hoe het kan zijn

raak mij niet meer aan

in het verlangen

van dat ik ooit met iemand

samen wil zijn

laat mij gaan zodat ik weet

dat ik niet verliezen zal

in het licht dat nu

zo intens diep

van binnen

in mij brandt

verdwenen in de nacht van de hartstocht

gevangen in de armen

van de nacht

gevangen in de uren

van de hartstocht

gevangen in de gedachten

van voor maar even

totdat de dag kwam

verloren uren

van tederheid

van naar elkaar verlangen

dat is geblust

in de stilte van de liefde

verdwenen we weer

in ons eigen leven

verdween de hartstocht

voor heel even

maaltijd van de liefde

gedekte tafel

voor vier personen

waarbij wij als

ere gasten zijn gevraagd

om mee te eten en te genieten

van elke seconde van de tijd

kijken elkaar in

de ogen waaruit

pure liefde spreekt

zie ik dat de maaltijd van de liefde

voor ons voor eeuwig

blijkt te zijn

het gedoofde vuur

het vuur van verlangen

het vuur van de hoop

het vuur van verliefdheid

dat langzaam verdwijnt

in stoffig as

waardoor de smeulende

wanhoop

zijn kop opsteekt

waarin je geen

woorden meer vind

waarin liefde geschreven

staat

wachten tot je thuiskomt

kleine momenten

van pril geluk

waarin ik jouw ogen

lezen kan

waarin geschreven staat

dat jij altijd op mij

wachten zal

totdat ik jouw hart

 thuis komen

zal