lief1

ongerept

niet aangeraakt

geen gedachten

aan later

zo zal het zijn

zonder schaamte verbonden

in de tijd

waarin onze liefde

ongerept

zal zijn

laatste momenten

de laatste secondes

waarin je even niet meer weet

dat je was

of dat je bent

langzaam loslaten

van de liefde

die niet kan bestaan

langzaam laat ik je los

om zonder jou

verder te gaan

het grote loslaten

laatste minuten

haar reismand staat al klaar

ze kan niet meer

ze is op

haar ademhaling rochelt

ze beweegt nog traag

ze kruipt vanzelf

in haar reismand

alsof ze zeggen wil

het is genoeg

mag ik nu gaan

we gaan naar daar

waar ze voor altijd slapen mag

waar ze zonder pijn

naar de hemel gaat

de tranen van spijt

toen ik je leerde kennen

was het al onzeker

of ik wat met je wilde

omdat ik bang was

dat je niet singel was

toch het aangegaan

om te ontdekken

dat je al gebonden bent

dat het echt over is

dat de weg naar ons samen

problematischer is

dan alleen verder te aan

stille momenten van bezinning

het zijn stille momenten

waarin ik besef

dat het niet meer gaat

dat ik je mis

terwijl je er nooit was

dat ik aan je denk

om te beseffen

dat mijn hart verlaten is

dat de golf van verliefdheid

me verlaten heeft

wat het zo moeilijk maakt

omdat ik niet jou

maar dat gevoel

van geliefd zijn mis

als het over over is

afscheid

na de laatste momenten

van ons samen

wetende dat we elkaar

niet meer zullen zien

misschien ooit

als jij vrij bent

om te kiezen voor mij

als je de keus kan maken

om bij haar weg te gaan

tranen van het verliezen

van de strijd

tranen van opluchting

omdat ik je kan laten gaan

de afstand groter maken

losmaken van jou

alles wissen

wat ik ooit heb gehad

de foto’s van jou en mij

van de filmpjes die wel elkaar stuurden

je blokkeren op mijn

sociale media omdat het je niet

meer aan gaat hoe het met mij gaat

wat ik doe

waar ik ben

je telefoonnummer gewist en geblokkeerd

om de afstand zo groot te maken

dat  je me missen gaat

om terug te komen

bij mij

dan zijn we samen

ik ga je niet uit mijn leven bannen

ik ga niet zeggen

dat ik je nooit meer wil zien

ik zeg niets

ik onderga het maar

zoals het is

ik laat het zijn wat het kan zijn

ik denk niet meer aan jou en mij

totdat jij de keus maakt

om bij mij te zijn

totdat jij en ik

voorgoed samen kunnen blijven

samen kunnen zijn

we hadden elkaar

even schuilen

onder de storm

van het leven

even alles vergeten

wat tussen ons instaat

wat er speelde

wat er is

even rusten

in jouw armen

even bij elkaar zijn

zonder wat te zeggen

door alleen bij elkaar te zijn

de kleine dingen die je doet

het is niet het grote

van de grote cadeaus die je geeft

het is niet dat moment

waarop we op vakantie gaan

maar het is juist

dat kleine

dat even die hand op mijn rug

even die blik

die me zegt dat ik het ben

de eenvoudige pakken

van mijn koffer om die te dragen

gewoon de kleine dingen

die je doet

maakt dat ik

zoveel van je hou

eind aan het begrip

de tijd van het begrip hebben

krijgt langzaam barstjes

omdat ik ontdek

dat ik je niet kan vertrouwen

dat ik de leugens

die je steeds verteld

zorgen voor dat ik

me ongelukkig voel

het begrip

wat ik al die tijd heb gehad

blijkt achteraf

over te zijn

omdat het vertrouwend

niet meer betrouwbaar

kan zijn