lief7

liefste komt het goed

geen woorden meer gesproken

de radiostilte

die jij liet ontstaan

maakt me onzeker

of we nog wel samen

hetzelfde willen

of is het tussen jou en mij

dan toch echt

voorbij

als het licht me raakt

in de stilte

van de late avond

waarin geen sterren geschreven staan

staar ik naar dat wat is

wat ooit was

het licht dat me raakt

maakt dat ik me niet meer

zo in het donker

verdwaald voel omdat

jij bij mij bent

de stilte valt soms zo zacht

de late avond

in de luwte van de dag

kijken naar jouw ogen

die in de verte staren

de  stilte tussen ons

die zo zacht valt

als een veertje dat de aarde kust

verdwaal ik de momenten

van rust

wachten tot het mag

het is een stil moment

waarin we wachten

zitten bij jouw bed

om jouw laatste tocht

te laten gebeuren

raak ik verstrikt

in allerlei gedachten

of het wel goed is wat we doen

vraag ik me af

hoe ik straks

verder moet

de beslissing is gemaakt

het gevecht

tegen de dood

is gestaakt

het gaat niet meer

door de pijn die je elke dag voelt

die je meer en meer verzwakt

samen besloten dat het beter is

als je geen pijn meer hebt

dat je mag vertrekken

naar die andere wereld

om verder te leven zonder pijn

als ik het verdriet voorbij ben

de stilte die ontstaat

nu je bent gegaan voor altijd

de dienst is geweest

de lieve woorden zijn gezegd

zit ik alleen in de ademloze ruimte

overspoeld door verdriet

door woede

omdat ik jou zo mis

zie ik uit naar het moment

dat ik het besef dat het verdriet voorbij is

al blijft voor altijd het gemis

in mijn leven

ergens verscholen in mij

vergeten tranen

van de liefde die ging

gedachten die soms zomaar komen

die er dan ineens zijn

vergeten dromen

die nooit waar werden

door de onmacht van het moment

diep verscholen in mij

zit de hoop verborgen

dat het ooit toch

waar zal zijn

in mijn gedachten kronkels

in mijn gedachten

ben je nog steeds

ook al ben je al verdwenen

uit mijn hart

mijn leven

toch blijf je nog steeds

terugkomen in mijn gedachten

die steeds kronkelen

naar jouw naam

als het zo moet zijn

als we geen woorden meer vinden

als we stil zijn in de momenten

van samen zijn

we gewoon zwijgen

over de dagelijkse dingen

die we niet meer met elkaar

kunnen bespreken

besef ik dat het is wat is het is

dat we moeten besluiten

om uit elkaar te gaan

voor altijd