limes10

rusten in de zachtheid van de avond

na eindeloos te hebben gewacht

te hebben gezocht naar diegene

die het zou moeten zijn

om mee te rusten in de zachtheid van de avond

bleek jij ineens diegene te zijn

die al jaren in mijn leven was

waarbij ik nooit had gedacht

dat jij het zou zijn

met wie ik

in zou rusten

in de zachtheid

van de tijd

sinds die dag

sinds die dag

dat de kleuren langzaam

vervaagden in de tijd

de prille liefde

ging veranderen

in de strijd van houden van

niet weten wat

nog te bevechten

als alles is gezegd

sinds die dag

dat we elkaar vonden

bleek het samen blijven

een lange moeizame weg

kijken in de verte

stille woorden

van de verloren dagen

waar jij ooit bij mij was

waarin wij samen

waren verdronken

in de liefde van dat moment

verloren momenten

uit de angst

dat we niet werden gezien

in de dagen voor de nacht

waarin we samen waren

keken we beiden in de verte

van de tijd

waar onze toekomst lag

staren in de dagen van het verleden

terug kijken op wat was

wat ooit anders zou zijn

gemaakte keuzes

in het leven

waar je niet meer

mee verbonden bleek te zijn

geen berouw of spijt

alleen de gedachten

dat het misschien

anders was gegaan

als er een andere keus

was gemaakt

als alles te veel is

als alles te veel is geworden

als alles is gezegd

en niets meer kan worden gedaan

als alles niet meer zijn plek kan vinden

waar het rusten kan voor altijd

dan ga ik beginnen

met de dagen van de tijd

waarin ik weet

dat ik alles wat te veel is

verwijder

uit mijn hart

uit mijn hoofd

om zo weer vrij en gelukkig

in deze tijd te zijn

tegenstelling

kijken naar de natuur

waarin de melkmachines

vredig grazen

waar de fietser

zijn energie haalt

uit zijn hapje tussen door

draait de windmolen

zijn energie

naar de mensen

die hij opwekt

door de wind

die vrij waait

in de natuur

bidden totdat hij komen zal

in de stille kerk

van niemandsland

sprak ik stilletjes

de woorden waarin ik vroeg

of ik hem even zien kon

die ik verloren heb

die ik zo aanbeden heb

raak ik even soms hem in gedachten aan

vraag ik of hij iets eerder komen kan

zodat ik  met hem

nog een lang leven samen hebben kan

verloren kind uit mijn jeugd

soms zomaar

verlang ik terug naar wie ik was

in mijn jeugd

met zijn toekomst

nog voor zich

niet wetende wat er komen zou

op mijn pad van het leven

dat ik nu bewandel

zou ik het anders hebben gedaan

als ik nu heb gedaan

stil  streel ik dat kind uit mijn jeugd

over zijn haar

zeg ik alleen maar

het is tot dusver

meer dan goed gegaan

opgeslagen herinneringen

in mijn opruimwoede van dit moment

had ik de tijd om eindelijk

de chaos in mijn hoofd op te ruimen

alles af te stoffen

te her-labelen

opnieuw te bekijken

op te ruimen

en neer te leggen

op de plaats waar ze veilig lagen

waar ik er niet meer

aan hoefde te denken

waar het voorgoed

opgeborgen lag

ogen die ontstaan

langzaam

met de traagheid van de tijd

staren we elkaar aan

kijken in elkaars ogen

die ineens ontstaan

die ineens zijn

vervuld met de liefde

van dat moment

geraakt verlangen

dat in elkaar vlecht

in de ogen die ontstaan

in deze nacht