limes2

verdwenen voor altijd

naar jou kijken

zoals je altijd

bij mij kwam

je was er waar ik niet kon zijn

je raakte me waar ik niet meer te raken was

ik verdronk in jouw liefde

omdat ik niet meer zwemmen kon

ik kijk jou aan

terwijl je gaat

voor altijd

dansen totdat het niet meer kan

dansen

totdat de muziek gaat stoppen

mijn voeten niet meer bewegen

op het ritme van mijn hartslag

dat mijn hoofd leeg is

zonder dat ik nog wat zeggen kan

dan afscheid voor altijd

jou laten gaan

omdat onze dans

is verdwenen met de ritme

van onze hartslagen

omdat iemand anders

deze dans met jou

beter dansen kon

geen mogelijkheden meer

alles bekeken

van onder naar boven

van links naar rechts

en terug

maar we zien het niet meer

hoe ons te redden

in deze strijd tegen de tijd

we verloren elkaar al

te vroeg in dit gevecht

waarvan we beiden dachten

dat we als winnaar tevoorschijn zouden komen

om als verliezers naar elkaar te kijken

met lege handen

zonder te beseffen

waar die ander in het gevecht bleef

pluizen in de tijd

ze hangen

daar waar de liefde

ooit heeft gewoond

in mijn hart

op de plek waar ik mezelf kan zijn

streel ik soms nog zachtjes

langs de liefde die er was

om zo te beseffen

dat ik de liefde heb gekend

dat ik het heb

vastgehad in mijn hart

mijn hart is bewoond

ondanks mooie woorden

gesproken zinnen van

liefde voor altijd

luister ik met

slechts een half oor

omdat ik besef

dat het verleden

nog steeds

in mijn hart woont

waardoor ik

nog niet bij jou

kan zijn

het is snel tot ziens

afscheid

wegens gescheiden wegen

die niet meer samen kunnen gaan

door de keuzes die we moeten maken

bij het afscheid

de woorden dus dit heet nu voorbij

waarop ik alleen maar zei

nee het is snel tot ziens

omdat ik jou niet

echt verlies

vreedzaam grazen

vreedzaam

staat zij te grazen

op de weide van het land

niet beseffend

dat ze niet alleen

zal eten voor haar kind

die ergens in een hokje opgesloten zit

dat ze een machine is geworden

 niet meer het dier is die ze was

die vrij van alle zorgen

kon dwalen door het vreedzame

gras

tranen van gemiste kansen

langs de route

die ik in mijn leven loop

zie ik vaak de vergeten tranen

van gemiste kansen

die ik heb laten liggen

omdat ergens anders

het beter leek te zijn

totdat ik besefte

dat de gemiste kansen

misschien wel veel beter

waren geweest voor mij

losgebroken uit jouw ketens

jouw liefde

die me jaren gevangen hield

omdat ik niet meer

om mezelf gaf

dan om jou

braken door het verzet

dat steeds

meer tot me doordrong

dat ik mezelf

achteraf toch liever

bleek te hebben

dan ik dacht

als blikken konden doden

kijken alsof ik zijn vis wil stelen

terwijl ik enkel en alleen

maar langs zijn huis loop

krijg ik een vernietigende blik

van hem

omdat hij me toch stiekem

van iets heel anders

verdenkt