limes3

stootkussen van verlangen

verlangen naar jou

om bij mij te zijn

voor altijd

vervlogen dromen

die niet meer mogen zijn

raak ik  soms verward aan

om te ontdekken

dat de verlangens

van beide kanten

uitgebloeid

zijn


koele momenten van de eenzaamheid

schuilen

in de stilte van de nacht

de eenzame vragen

die dan komen

die nog steeds op hun antwoord wachten

verstopt in de stilte

van dit moment

raak ik verbaasd over de angst

die ik voel

nu ik ineens zo

eenzaam ben


de frisse momenten van geluk

ineens is het daar

zomaar zonder

dat ik het verwacht

zomaar raakt het mij aan

voor ik het weet

ben ik verdwenen

in het geluk

dat ineens naar me lacht


is dit de weg naar de hemel

verdwaalde momenten

van langzaam verdwijnen

uit het leven

het pad gegaan

die ik moest lopen

zonder soms te beseffen

dat de dood altijd op je wacht

de laatste dagen

steeds langzamer bewegen

wetende dat de dag komen gaat

maar geen haast hebben om er te komen

omdat het leven

nog steeds

mij omarmt


draaien op het carrousel wat leven heet

stil ademen

zonder te denken

ademen

zonder er te zijn

draaien in de draaikolk

van het leven

om soms zomaar

ergens te zijn

aangeraakte liefdes

die steeds doordraaiden

tot het eind

geen houvast in het leven

geen rustpauze tot

het eind


als je ligt te dromen

als je ligt te dromen

op je bed van ongeloof

over dat we elkaar vonden

ergens waar niemand

dacht dat er iemand zou zijn

raak ik soms zomaar

even heel verstild

jouw handen aan

streel ik even door je haar

omdat ik besef

dat ik zonder jou

niet meer verder

wil gaan


alleen maar wolken in het zicht

staren naar elkaar

niet weten wat de ander denkt

wat de ander zeggen gaat

geboeid raken

door de stilte

tot de wolken het zicht vertroebelen

dat het er niet meer is

alleen maar

die ene stille traan

die valt

in de stilte

van de tijd


hou het nog even vast

nu haar wereld

steeds kleiner dreigt te worden

haar woorden niet meer zeggen

wat ze menen te zeggen

haar benen haar niet meer dragen

zonder steun van haar wagen

ze niet meer goed de wereld kan zien

zonder te vragen wat het eigenlijk echt is

vraag ik telkens weer

of ze nog even aan het leven

vast wil houden

ik kan nog niet wennen

aan het idee

dat ze er straks

niet meer is


open armen in de nacht

totaal van de wereld

omdat de liefde niet bleek

te zijn wat ik dacht dat het zou zijn

verdwaald door de verdwaasde woorden

die ik heb gehoord maar niet kon geloven

besloten om te vertrekken

naar daar waar ik mezelf dacht

te kunnen zijn

aanbellen in de nacht

bij jou die daar altijd al was

die met open armen zei

dat ik meer dan welkom ben

al is het midden in de nacht


Hits: 36