limes3
stootkussen van verlangen
verlangen naar jou
om bij mij te zijn
voor altijd
vervlogen dromen
die niet meer mogen zijn
raak ik soms verward aan
om te ontdekken
dat de verlangens
van beide kanten
uitgebloeid
zijn
koele momenten van de eenzaamheid
schuilen
in de stilte van de nacht
de eenzame vragen
die dan komen
die nog steeds op hun antwoord wachten
verstopt in de stilte
van dit moment
raak ik verbaasd over de angst
die ik voel
nu ik ineens zo
eenzaam ben
de frisse momenten van geluk
ineens is het daar
zomaar zonder
dat ik het verwacht
zomaar raakt het mij aan
voor ik het weet
ben ik verdwenen
in het geluk
dat ineens naar me lacht
is dit de weg naar de hemel
verdwaalde momenten
van langzaam verdwijnen
uit het leven
het pad gegaan
die ik moest lopen
zonder soms te beseffen
dat de dood altijd op je wacht
de laatste dagen
steeds langzamer bewegen
wetende dat de dag komen gaat
maar geen haast hebben om er te komen
omdat het leven
nog steeds
mij omarmt
draaien op het carrousel wat leven heet
stil ademen
zonder te denken
ademen
zonder er te zijn
draaien in de draaikolk
van het leven
om soms zomaar
ergens te zijn
aangeraakte liefdes
die steeds doordraaiden
tot het eind
geen houvast in het leven
geen rustpauze tot
het eind
als je ligt te dromen
als je ligt te dromen
op je bed van ongeloof
over dat we elkaar vonden
ergens waar niemand
dacht dat er iemand zou zijn
raak ik soms zomaar
even heel verstild
jouw handen aan
streel ik even door je haar
omdat ik besef
dat ik zonder jou
niet meer verder
wil gaan
alleen maar wolken in het zicht
staren naar elkaar
niet weten wat de ander denkt
wat de ander zeggen gaat
geboeid raken
door de stilte
tot de wolken het zicht vertroebelen
dat het er niet meer is
alleen maar
die ene stille traan
die valt
in de stilte
van de tijd
hou het nog even vast
nu haar wereld
steeds kleiner dreigt te worden
haar woorden niet meer zeggen
wat ze menen te zeggen
haar benen haar niet meer dragen
zonder steun van haar wagen
ze niet meer goed de wereld kan zien
zonder te vragen wat het eigenlijk echt is
vraag ik telkens weer
of ze nog even aan het leven
vast wil houden
ik kan nog niet wennen
aan het idee
dat ze er straks
niet meer is
open armen in de nacht
totaal van de wereld
omdat de liefde niet bleek
te zijn wat ik dacht dat het zou zijn
verdwaald door de verdwaasde woorden
die ik heb gehoord maar niet kon geloven
besloten om te vertrekken
naar daar waar ik mezelf dacht
te kunnen zijn
aanbellen in de nacht
bij jou die daar altijd al was
die met open armen zei
dat ik meer dan welkom ben
al is het midden in de nacht
Hits: 47