limes5

hoogspanning

de spanning

is ondragelijk

sinds ik jou heb gezien

sinds ik jou

verloren ben

in de massa van

verborgenheid

kijk ik in jouw nietszeggende ogen

waarin geschreven staat

dat jij een andere weg

hebt gekozen

dan ik de mijne

heb gekozen

zorgvuldig zorgen

heel voorzichtig

aanraken dat wat er niet is

onbegrijpelijk dat dit

er zomaar is

zonder vragen

met een tevreden blik

onbeschrijfelijk

hoe je langzaam

de weg naar mijn hart

bereikt

zonder wat te zeggen

door er gewoon te zijn

ragfijne momenten van geluk

teder

bijna zonder wat te zeggen

zonder aan te raken

de stilte van de liefde

die ons diep van binnen raakt

kleine draadjes

die onzichtbaar ons raken

verbinden

daar waar we niet verwachten

dat we het konden aanraken

kleine tintelingen van geluk

omdat we het geluk hadden

elkaar te ontmoeten

in de nacht

onbereikbaar ver

onbereikbaar ver

boven de afstand

en de tijd

zweef je daar

zonder te beseffen

dat ik je nog diep van binnen raak

onbereikbaar lijkt de tijd

zijn klok te laten slaan

in de eenzaamheid van

het leven

van het bestaan

toen de wereld stil viel

onbegrijpelijk momenten

van het niet kunnen bevatten

van wat eens er altijd was

loslaten van de tranen

van het niet meer weten

waar te gaan

totdat ik jouw hand

werkelijk los moest laten

ik zelf weer verder moet gaan

naar de toekomst

om terug te kijken op een

mooi leven omdat jij

mijn liefste was

verdwenen in de stilte van de tijd

laten gaan

zonder te willen dat het gaat

loslaten zonder het

te willen loslaten

huilen zonder

dat de tranen er zullen zijn

zwijgend kijken

hoe de tijd zijn ogen laat zijn

in de tijd van niet meer

samen zijn

beeld van verlangen

kijken naar de schoonheid

van de natuur

die ik zag ontwaken

doordat mijn ogen keken

met de schoonheid

van dat moment

waardoor ik ineens

alles veel mooier

zag

geen post vandaag

zitten staren

naar de lege bus

van dit jaar

waarin geen woorden

te vinden zijn van jou

geen gedachten

gevangen op papier

alles is stil in mij

omdat jij

vergat mij te schrijven

na de woorden

het is misschien voorbij

kon ik je maar toelaten

kijken in jouw

met hoop geschreven ogen

na de vraag of ik

jouw geliefde voor altijd wil zijn

besef ik dat mijn hoofd

het niet aankan

om nu toe te geven

aan de liefde voor altijd

omdat ik hem

voor mijn gevoel

net verloren heb

hij nog steeds mijn hart bewoond

zonder dat ik het soms doorheb

het raster van het verleden

door de tijd

zijn de dichte platen van het verleden

veranderd in de luchtigheid van deze tijd

kijk ik met andere ogen

met ander gevoel

naar dat wat toen

zo vreselijk moeilijk leek

wat ik niet bevatten kon

terwijl als ik nu

terugkijk naar het verleden

zie ik dat het eigenlijk

best meeviel

wat er toen

eigenlijk was