lissabon2
totdat ik thuis ben
als ik weg ga
zeg ik je gedag
met de woorden tot straks
mijn lief
ik ben over een uurtje terug
ik kijk je nog even aan
als ik ga
zie je daar op de uitkijk staan
als ik thuis kom
zie ik je liggen om te zien
dat ik er bijna ben
zodat ik eindelijk weer bij jou
thuis zal zijn
de avondzon
koesteringen van de zon
raken mij aan
gedachten gaan over mijn
leven dat ik geleefd heb
zoals ik dacht dat het goed was
kijkend naar dat wat op mijn pad kwam
zit ik tevreden te genieten
van de avondzon van mijn leven
omdat ik intens gelukkig ben
met wat mij in mijn leven
overkwam
omdat we verdwenen
in mijn leven was jij de man
die ik wilde voor altijd
gevochten tegen zoveel onvermogen
zoveel gevoel van eenzaamheid
omdat wij samen langzaam
verdwenen in een ik
zodat wij het wij-gevoel verloren
door de stappen in het leven die we hebben gemaakt
uit onmacht om het houden van
vast te kunnen blijven houden
in de stormen van de tijd
onbalans van het leven
gevangen tussen mijn
gevoelens van hoop en angst
balanceer ik soms zomaar
even tussen beide gedachten
raak ik verstrikt in de gevoelens
van het verleden
waarin ik jou niet meer vragen kan
om mij op te vangen
voor ik in het diepe val
snaren van verlangen
kijken naar het moment
waarop ik jou even aanraak
even met je praat
de melodie van ons samen
die dan de muziek tot een
dans maakt
aanraken van het verlangen
tussen jou en mij
dromen we samen
in onze liefde
als we samen zijn
als mijn blik niet meer helder is
als ik loop te dwalen
door de straten van het leven
niet meer goed weet
wat of waar ik ben
pak dan heel zacht mijn hand
praat met zachte stem tegen me
neem me mee naar
een plek die ik herken
laat me weten dat ik
in deze wereld nog
steeds meer dan
welkom ben
mijn armen omarmen het onbegrip
zonder woorden
achtergelaten met zoveel vragen
die als vogels nestelen in mijn gedachten
waarin ik geen antwoorden vinden kan
duistere gevoelens van wanhoop
van de gedachten waarin ik niet meer
met jou praten kan
vragende verlangens naar de hoop
dat ik het ooit begrijpen zal
waarom juist jij
de weg van afgesneden voor altijd
bent op gegaan
verloren dromen die niet meer te lezen zijn
gekeken in de ogen van die velen
die ergens op straat zitten te vragen
om geld
lees ik hun verloren dromen
hun hoop als jong kind
die de toekomst zo anders hebben gezien
raak ik soms hun verloren dromen aan
door dat wat ik in hun ogen zie geschreven
dat zij ook niet kozen voor dit bestaan
niet meer praten
stil in de avond
kijk ik naar de verloren dromen
van ons samen
raak ik nog even zachtjes
jouw lichaam aan
raak ik stil nog even
je ogen aan met mijn mond
vraag ik in mijn gedachten
om een uitleg
waarom je voor deze weg hebt gekozen
zonder mij te vertellen
wat er werkelijk aan de hand was
als we met de scherven achter blijven
gevonden liefde
die niet meer mocht zijn
terugkijkend op het gevecht
dat tussen ons elke dag er was
beseffen dat onze liefde
geen echte liefde was
het was een spel
om de macht
terwijl ik het stof
van mijn kleding klop
vertrek ik naar een leven
waarin jij niet meer bij mij bent
Hits: 62